Ik sluit me niet aan.
Schuif het maar weer af op puberteit....
Hij heeft een probleem, hoef je niet gelijk naar puberteit te verwijzen.
Overhaaste beslissingen zal trouwens ook niet zijn hoor, niet iedereen doet zoiets 'ineens' en uit zijn verhaal maak ik op dat ie er langer over nadenkt, dus.
Maar ik raad wel aan dat je met iemand gaat praten. Anoniem of niet, wat jij het fijnst vind.
Probeer het leven anders in te zien.
Zoek iig hulp
