Ik heb het bij vlagen. Soms sta ik daar voor de spiegel, mezelf bijna te vervloeken, m`n kreten in te slikken omdat verder niemand m`n frustraties hoeft te horen.
Ik word echt kwaad en doe mezelf pijn, waarom weet ik niet eens. Ik wil het liefs alles om me heen kapot maken
En dat allemaal omdat m`n haar niet goed zit.
Ik sta soms drie kwartier voor de spiegel, maar dan moet ik echt weg om nog op tijd op m`n afspraak te komen. Meestal loop ik dan gewoon weg met de gedacht "Ik ben wie ik ben, en ik ben niet m`n haar", maar dan heb ik de hele dag het gevoel bekeken te worden.
Dit is niet leuk, ik heb mezelf voor zoiets lulligs niet meer onder controle en het is tijd verspilling. Het is gelukkig niet altijd even erg, maar hoe kom ik hier vanaf?!?