jeetje,.. wat een leven

ik ben bezig met het uittypen van een boek wat mijn overgrootopa, tijdens de tweede wereld oorlog, in de kampen waarin hij heeft gezeten, heeft geschreven.

Het ging daar zo gruwelijk aan toe. Het is echt moeilijk om het te typen..

ik typte net een zeer gedetailleerd stukje over een s.s-er die een jood dood schoot, omdat hij zijn overbelade kruiwagen met zand niet meer voort kon duwen. De man was echter niet in een keer dood en werd toen nog even nageschopt en weet ik veel..

het doet me opeens zo realiseren dat ik echt zo dik geluk heb met mijn leven.

wat doet jou echt realiseren dat je blij mag zijn met wat je hebt?