mijn verhaal?

[biffyclyro]

ik heb geen idee wat ik hiermee wil bereiken, maar ik probeer wat..

iets meer dan een jaar en een maand geleden heeft mijn broer van 19 zelfmoord gepleegd. ik was toen 14. hij was mijn beste vriend en groot voorbeeld.

in die tijd had ik veel vriendjes maar was ik nooit verliefd (klinkt stom, maar het hoort er wel tussen)
na 1 maand ongeveer, bij het linkin park concert waar ik eerst met mijn broer heen zou gaan, heb ik een nieuwe vriend ontmoet, hij was 5 jaar ouder. het was de eerste keer dat ik echt verliefd was op mijn vriend en ik ben zo fucking veel van m gaan houden dat ik nu niet meer weet of ik er ooit overheen kom.

ongeveer 5 maanden na mijn broer is een goede vriend, waar ik serieus al sinds mn geboorte mee omging, bij een treinongeluk omgekomen, hij was net als ik toen 14.

toen ik bijna een jaar verkering met mijn vriend had, heeft hij het uitgemaakt. dat is nu ongeveer 6 weken geleden, en nu voel ik me heel erg eenzaam en verlaten.

al die tijd heb ik mijzelf kunnen redden door mijn verdriet óf weg te stoppen, óf bij hem uit te huilen, en nu huil ik het meest om hem. nachtenlang schreeuw ik in stilte om hem, ik ben echt heel erg bang dat ik het niet red.

een paar dagen nadat hij het uitmaakte is mijn opa gestorven, en 5 weken later mijn andere. nu ben ik dus ook nog al mn opa's verloren, en was ik mijn 2 oma's al kwijt.

hoe kan het dat ik zoveel mensen in zo'n vreselijk korte tijd moet verliezen?
alles lijkt kapot te gaan en ons hele gezin is ingestort.
ik heb vaak het gevoel of ik bij niemand meer terechtkan, altijd heb ik kunnen rekenen op mijn vriend, en nu is hij weg. tegen veel van mijn vriendinnen durf ik niet te praten. soms kan ik mn verdriet een beetje kwijt bij familie, maar die spreek ik niet zo heel erg vaak.

heeft iemand hier enig idee hoe ik iets hiervan kan verwerken, en dat eeuwige wegstoppen kan vermijden?

ik verwacht niet veel van hier, maar ben blij met alles, zowieso weer eens alles opschrijven :S