the case of the ex

Hey iedereen

Het is nu twee maanden uit met mijn vriend. We waren maar een paar maanden samen eigenlijk. Nu ja hij had twijfels over ons, over zichzelf. Een vriend wees hem erop dat hij niet klaar was voor iets serieus, en hij ging die vriend geloven. Eerst wou hij ons een kans geven, en na dat gesprek met die vriend twijfelde hij weer of het wel zou lukken.

Bij het uitmaken had hij tranen in zijn ogen en zei hij zelf dat hij me nog graag zag, maar waarom zouden we het ons zo moeilijk maken als we zo twijfelen.
Hij zei ook misschien krijg ik hier spijt van.

Ik vond het vreselijk, ik wou dit niet. Maar eigenlijk ben ik er snel over geraakt. IK miste hem vooral als vriend, om mee te praten over alles. In het begin praatte hij nog op msn tegen me gelijk ervoor. Ineens sloeg dit om in aanstellerij.

Vorige maand heb ik dan ruzie met hem gehad. Hij had wat gedronken en hij zei tegen mij dat IK dronk om onze breuk te verwerken. Ook kreeg ik het verwijt dat ik wegging met een meisje wat hij niet moet, gewoon om hem te pesten. Ik was echt verbaasd dat hij zo kon staan liegen tegen mij, en er nog zelf in geloofde ook nog. Ik probeerde maar redelijk met hem te praten, maar hij wou niet, zei dat we een andere keer zouden praten bla bla.

K heb hem sindsdien maar ontweken. Ik wil dat helemaal niet, maar ik wil ook geen verwijten meer.
Hij praat nu soms met mijn vriendin op msn. Hij doet dit enkel als ik ook op online sta. Hij weet best dat ze mij alles doorzegt. Vind ik dus best wel laf, om het zo via via te doen. Precies of hij toch mij wil raken zo.

IK ben het beu weg te blijven van plaatsen door hem. Ik wil gewoon dat we normaal kunnen omgaan met elkaar, gelijk twee volwassen mensen. Ik haat hem niet. Ik ben blij dat ik hem heb leren kennen. Maar dit doet me echt pijn. Ik weet niet hoe ik nog iets aan de situatie kan veranderen...

xxx