Liefdeskwestie

Melanie_DB · 3 August 2007, 10:34

Lieve Janjaap en andere mensen hier aanwezig

Helaas heb ik nog geen antwoord gevonden op de site van www.liefde.leerlingen.com. Zou je me je antwoorden op mijn vorige inzendingen (nogmaals) op deze site willen plaatsen, aub? Dank je. Ondertussen heb ik je nog wat uitleg gegeven over wat ik allemaal al "beleefd" heb met de dove jongen (zie vorige inzendingen). Ik vind dat hij soms "rare streken" heeft. Ik moet zo bijvoorbeeld achteraan in zijn wagen zitten zodat zijn hond vooraan kan zitten. Gisteren heb ik dat gezegd en ben ik vooraan gaan zitten. Dat doe je toch niet, je lief achteraan laten zitten!? Toen ik een paar dagen geleden bij hem thuis kwam, gaf hij me niet eens een kus of knuffel om goeiedag te zeggen. Ik vroeg hem waarom dat was en hij gaf me dan een kus op mijn mond. Zijn moeder vroeg hem ook waarom hij me 1 kleine kus gegeven heeft in plaats van 3 grote. Hij heeft me die dan gegeven, omdat zijn moeder 't hem zei. Ik vind dat hij bitterweinig affectie toonde. Bovendien knuffelt hij constant zijn hond en is hij dan blij daarvoor. Ik loop daar voor spek en bonen bij als we met zijn hond gaan wandelen, net als ik er ook zo bijloop als hij zijn hobby beoefent. Als we dan een vrij moment hebben, gaat hij iets drinken met mij in de kantine van zijn sportlokaal, waardoor het WEER die sport is! Ik zit er dan weer maar bij voor niets. Hij knuffelt dan weer zijn hond in plaats van mij. Op sommige momenten, ook zoals gisteren bijvoorbeeld, zette hij zijn wagen aan de kant en begon hij me te kussen en te knuffelen, zonder dat ik 'm dat gevraagd had. Hij "zei" (toonde met gebaren) toen dat hij eerst naar de sport wou kijken. Zijn vorige vriendin was boos en heeft hem verlaten omdat hij bitterweinig ook had voor haar. Op straat "vergeet" hij me vast te pakken of me 'n hand te geven. Hij heeft ook gezegd dat hij "vergeten" was om me bij hem thuis een kus en een knuffel te geven. Ik moet volgens mijn ouders in mijn achterhoofd houden dat hij gehandicapt is (hij kan noch horen, noch spreken - dat laatste probeert hij wel, maar hij kraamt gewoon rare geluiden uit) en kan me daardoor wel eens kunnen verkrachten (ik ben al verschillende keren naar zijn huis geweest als hij er alleen is of enkel zijn hond bij hem is). Gisteren ging hij nogal "wild" tekeer in de wagen, in die zin dat hij redelijk bruusk (bruut is misschien niet 't goede woord...?) mijn borst vastpakte. We hebben afgesproken dat ik morgen thuis bij hem ga terwijl er niemand anders is (hopelijk is zijn hond er dan ook niet want gisteren in de wagen ging zijn aandacht toch weer even naar zijn hond als we aan het kussen waren). Moet ik nu "schrik hebben" dat hij dingen zou doen die ik niet wil? Gisteren heeft hij in de wagen ook gevraagd of ik nog kussen wil / wou of ik wou dat hij stop(te). Ik heb gezegd dat ik nog kussen wou maar ik weet niet of hij daarmee nu echt seks bedoelt of enkel verder kussen en strelen. Ik heb anders ook een idee: ik kan hem tonen hoe ik wil dat hij mij streelt. Ik kan bijvoorbeeld heel zachtjes met mijn hand over mijn borsten strelen en hem vragen of hij dat ook zo doet. Toen ik hem gisteren eerst zag was bij precies boos. Ik heb 'm dat gevraagd en hij zei dat dat niet waar was. Nadat we naar zijn sporttoestanden gaan kijken zijn werd hij blijer. Komt dat nu door die sport of door het feit dat we gekust en geknuffeld hebben? Mijn omgeving zegt dat hij gehandicapt is en blijft en dat dat 'n hele grote rol zal spelen waarvan ik me ook bewust ben. Lieve Janjaap en andere mensen hier aanwezig, waarom zijn er toch al die zorgen? Ik heb de indruk dat die kerel blij is als zijn zin gedaan wordt en als hij dingen doet die hij graag doet. Ik heb iets voorgesteld dat ik graag zou doen in het weekend met hem maar hij toonde met gebaren dat "we nog wel zullen zien", met andere woorden dat hij niet wilt. Maar in een relatie kan het toch niet altijd van 1 kant komen...? Het bewijs dat hij lief kan zijn, wordt toch ook geleverd, aangezien hij me gisteren toonde met gebaren dat hij me graag ziet en dat hij zelfs binnen 100 jaar nog steeds een koppel wil zijn met mij en dat ik niets hoef te vrezen. Ik denk dat hij dat voelt dat ik daarvoor wat schrik heb, want elke keer denk ik dat (maar zeg ik 'm niets daarover) en 5 minuten later zegt hij dat ik niets hoef te vrezen. Misschien hebben doven een extra zintuig om die dingen aan te voelen?

Toch wat verdrietige kusjes en een leuk weekend gewenst!

3 August 2007, 10:34	#1
Melanie_DB Melanie_DB Geregistreerd op: 3 August 2007 Locatie: België Berichten: 14	Liefdeskwestie Lieve Janjaap en andere mensen hier aanwezig Helaas heb ik nog geen antwoord gevonden op de site van www.liefde.leerlingen.com. Zou je me je antwoorden op mijn vorige inzendingen (nogmaals) op deze site willen plaatsen, aub? Dank je. Ondertussen heb ik je nog wat uitleg gegeven over wat ik allemaal al "beleefd" heb met de dove jongen (zie vorige inzendingen). Ik vind dat hij soms "rare streken" heeft. Ik moet zo bijvoorbeeld achteraan in zijn wagen zitten zodat zijn hond vooraan kan zitten. Gisteren heb ik dat gezegd en ben ik vooraan gaan zitten. Dat doe je toch niet, je lief achteraan laten zitten!? Toen ik een paar dagen geleden bij hem thuis kwam, gaf hij me niet eens een kus of knuffel om goeiedag te zeggen. Ik vroeg hem waarom dat was en hij gaf me dan een kus op mijn mond. Zijn moeder vroeg hem ook waarom hij me 1 kleine kus gegeven heeft in plaats van 3 grote. Hij heeft me die dan gegeven, omdat zijn moeder 't hem zei. Ik vind dat hij bitterweinig affectie toonde. Bovendien knuffelt hij constant zijn hond en is hij dan blij daarvoor. Ik loop daar voor spek en bonen bij als we met zijn hond gaan wandelen, net als ik er ook zo bijloop als hij zijn hobby beoefent. Als we dan een vrij moment hebben, gaat hij iets drinken met mij in de kantine van zijn sportlokaal, waardoor het WEER die sport is! Ik zit er dan weer maar bij voor niets. Hij knuffelt dan weer zijn hond in plaats van mij. Op sommige momenten, ook zoals gisteren bijvoorbeeld, zette hij zijn wagen aan de kant en begon hij me te kussen en te knuffelen, zonder dat ik 'm dat gevraagd had. Hij "zei" (toonde met gebaren) toen dat hij eerst naar de sport wou kijken. Zijn vorige vriendin was boos en heeft hem verlaten omdat hij bitterweinig ook had voor haar. Op straat "vergeet" hij me vast te pakken of me 'n hand te geven. Hij heeft ook gezegd dat hij "vergeten" was om me bij hem thuis een kus en een knuffel te geven. Ik moet volgens mijn ouders in mijn achterhoofd houden dat hij gehandicapt is (hij kan noch horen, noch spreken - dat laatste probeert hij wel, maar hij kraamt gewoon rare geluiden uit) en kan me daardoor wel eens kunnen verkrachten (ik ben al verschillende keren naar zijn huis geweest als hij er alleen is of enkel zijn hond bij hem is). Gisteren ging hij nogal "wild" tekeer in de wagen, in die zin dat hij redelijk bruusk (bruut is misschien niet 't goede woord...?) mijn borst vastpakte. We hebben afgesproken dat ik morgen thuis bij hem ga terwijl er niemand anders is (hopelijk is zijn hond er dan ook niet want gisteren in de wagen ging zijn aandacht toch weer even naar zijn hond als we aan het kussen waren). Moet ik nu "schrik hebben" dat hij dingen zou doen die ik niet wil? Gisteren heeft hij in de wagen ook gevraagd of ik nog kussen wil / wou of ik wou dat hij stop(te). Ik heb gezegd dat ik nog kussen wou maar ik weet niet of hij daarmee nu echt seks bedoelt of enkel verder kussen en strelen. Ik heb anders ook een idee: ik kan hem tonen hoe ik wil dat hij mij streelt. Ik kan bijvoorbeeld heel zachtjes met mijn hand over mijn borsten strelen en hem vragen of hij dat ook zo doet. Toen ik hem gisteren eerst zag was bij precies boos. Ik heb 'm dat gevraagd en hij zei dat dat niet waar was. Nadat we naar zijn sporttoestanden gaan kijken zijn werd hij blijer. Komt dat nu door die sport of door het feit dat we gekust en geknuffeld hebben? Mijn omgeving zegt dat hij gehandicapt is en blijft en dat dat 'n hele grote rol zal spelen waarvan ik me ook bewust ben. Lieve Janjaap en andere mensen hier aanwezig, waarom zijn er toch al die zorgen? Ik heb de indruk dat die kerel blij is als zijn zin gedaan wordt en als hij dingen doet die hij graag doet. Ik heb iets voorgesteld dat ik graag zou doen in het weekend met hem maar hij toonde met gebaren dat "we nog wel zullen zien", met andere woorden dat hij niet wilt. Maar in een relatie kan het toch niet altijd van 1 kant komen...? Het bewijs dat hij lief kan zijn, wordt toch ook geleverd, aangezien hij me gisteren toonde met gebaren dat hij me graag ziet en dat hij zelfs binnen 100 jaar nog steeds een koppel wil zijn met mij en dat ik niets hoef te vrezen. Ik denk dat hij dat voelt dat ik daarvoor wat schrik heb, want elke keer denk ik dat (maar zeg ik 'm niets daarover) en 5 minuten later zegt hij dat ik niets hoef te vrezen. Misschien hebben doven een extra zintuig om die dingen aan te voelen? Toch wat verdrietige kusjes en een leuk weekend gewenst!