afgewezen...hopeloos?

Er is een meisje dat ik al een hele tijd ken. (was vrijgezel!) Ik zit er mee op school (in een andere klas) ook in de jeugdbeweging. Op kamp praten we veel met elkaar... 's avonds aan het kampvuur leunde ze steeds op mijn schouder, 's middags sliep ze op mijn buik. we sliepen naast elkaar en als we activiteit hadden deden we alles samen. Daarom vroeg iedereen zich of of ik en haar een verkering hadden. (wat niet het geval was) Haar vriendinnen op kamp zeiden dat telkens ze vroegen als zij op ik was dat ze het onderwerp probeerde te negeren... Maar iedereen zei dat ik het zeker moest vragen.

Ik was er dus eigenlijk wel van overtuigd dat ze me zag zitten. Na het kamp besliste ik dat ik het haar ging vragen. Na het kamp sprak ik nog enkele keren af met haar en een vriend van ik en een vriendin van haar. Het was heel gezellig... Tot ze plotseling iets zei van: 'Jongens moeten het gewoon durven vragen...' Mijn vrienden en ik zagen dit als een soort subtiele boodschap. Dus had ik eindelijk besloten het haat te vragen. Een dag later vroeg ik haar op msn of ze de volgende dag eens wou afspreken. Ze vertelde me dat ze nog niet zeker was en dat ze me een smsje zou sturen of ze al dan niet kon. 's Morgens kreeg ik een berichtje dat ik mijn mails moest lezen.
Het kwam ongeveer neer op het volgende:

Ik wil niet me je afspreken omdak weet dat ik je dan ga moeten kwetsen en dat wil ik niet. Het spijt mij echt verschrikkelijk maar ik ben niet verliefd op jou... Ik heb je heel graag als vriend en ik hoop da we nu nog vrienden kunnen blijven. Ik wil je echt niet kwetsen, maar het kan echt nie anders. Sorry, echt!

Vroeger als ik ze op school zag vroeg ze steeds of ik samen met haar wilde naar huis rijden en praten we vaak na school. Maar nu negeert ze me volledig tenzij het niet anders kan. Ze zegt niks meer als ik ze tegenkom. fietst niet meer samen met ik.
In de jeugdbeweging probeert ze me ook te negeren...

Als ik het vroeg en ze zei 'nee' vond ik het redelijk erg maar ik kwam erover... Gewoon de gedachte dat we terug vrienden konden blijven maakte me gelukkig... Nu voel ik me gewoon rot, dat ik het gevraagt heb enz... Of waaraan het zou kunnen liggen. Ik kom heel goed overeen met haar beste vriendin, zou zij misschien jaloers zijn en het daarom niet aangemaakt hebben? ...Ik vraag me soms af of ik iets verkeerd gedaan heb...Jullie zullen dit misschien wel heel zielig vinden maar ik voel me gewoon hopeloos...