Negatief Zelfbeeld

Hallo mensen,

Ik had een vraagje..

Ik heb mijn hele leven al een soort van negatief zelfbeeld gehad.
Ik ben nooit echt tevreden geweest met mezelf..
Niet op het gebied van uiterlijk,
maar ook niet op het gebied van innerlijk..
Ik vind mezelf niet knap, en qua karakter te liefdadig..
Laat teveel over me heen lopen, omdat ik bang ben dat ik mijn vrienden kwijt te raken als ik ze grote bek geef..
Ook stel ik mensen boven mezelf...
Mijn vriendin vind ik veel belangrijker als mezelf, ik doe alles voor mijn vriendin...Ook al kan het mijzelf slechtere situaties bezorgen...

Vooral sinds me pubertijd ben ik extra onzeker over mijzelf..
Mijn vrienden hadden altijd vriendinnetjes, als het uitging met de een hadden ze binnen 2/3 dagen hooguit een week een nieuwe..

En ik had nooit een vriendin, ik werd altijd gezien als de "goede vriend" en "de grote broer".
Ik ging altijd veel om met meisjes, maar ik kreeg nooit met ze.
Altijd als ik een vriendin van me leuk begon te vinden kreeg ik hetzelfde antwoord. "Je bent een te goede vriend, wil je vriendschap niet kwijt."

Sinds me 13e ben ik ook op karate gegaan,
en ben ik begonnen met me spieren trainen.
Om te kijken als ik mezelf gewoon gespierd maakte, ik maybe populairder zou zijn...
Maar guess what??
het werkte niet..

Mijn eerste vriendin kreeg ik pas op mijn 17e
Ik was echt helemaal verliefd op dr..
Ze was mijn alles...
En toen ging ze vreemd
Mijn hart was gebroken, en ik wilde alle meisjes terugpakken om wat ze mij had geflikt...

En toen opeens werd ik populair
Ik kon praktisch krijgen wie ik wilde, me gemiddelde relatieduur was 2/3weken...
en als het uitging, had ik binnen een week iemand anders...
In 2003 heb ik van januari t/m augustus
15 vriendinnen gehad
en met iets van 40 meisjes gezoend

En toen gebeurde het weer...
Ik werd weer verliefd...
Kreeg het meisje, meisje ging op vakantie..
en ze ging weer vreemd..
Weer me hart gebroken...

En toen gaf ik de hoop op..
Ik d8 nooit meer iemand tegen te komen, en nooit meer verliefd te kunnen worden...

En toen kwam vorig jaar Sophia..
Mijn ideaal droommeisje..
en zij bleek mij ook leuk te vinden..
en nu hebben we al bijna 5 maanden..

Maar nu heb ik last van de gedachte
dat ik mezelf te min voor haar voel..
Iedere x als ik zie dat een jongen een bericht bij haar zet op een site, of als ze op msn praat met een jonge..
Ben ik bang haar te verliezen, dat ze die jongen leuk gaat vinden..
En bij mij ook vreemdgaat, of mij gewoon dumpt omdat ze me ook gebruikte,ofzoiets...
Ze zegt wel altijd dat ze me nooit kwijt wil, maar om een of andere reden dringt dat nooit goed door. Ik wil het niet geloven:s


Hoe kan ik hier overheen komen??
Hoe denk ik positief over mezelf??
over zowel uiterlijk als innerlijk..
En kan ik mezelf minder onzeker leren voelen over me relatie met me vriendin??

[Sander]

Gedeeltelijk heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt.

Ik was nooit populair op school, en liet altijd over mezelf heenlopen. Ik was wel vaak verliefd, maar de meisjes die ik wilde die zagen me niet staan, of ze zagen me alleen maar als een vriend en verder niets.

Mijn eerste vriendin kreeg ik toen ik 17 was net als jij.
Na een paar maanden ging het uit en had ze een week later alweer met een ander staan zoenen. Recht voor mijn neus nogwel. Ik heb haar de huid helemaal volgescholden, en daarna nooit meer met haar gesproken.

Maar ja, ik was erg bang dat ik niemand meer kon krijgen omdat ik me heel erg onzeker voelde. Maar na een half jaartje werd ik verliefd op een ander meisje.
En uiteindelijk kreeg ik nog wat met haar ook, hoewel dit maar even duurde.

Maar hierna is wel mijn houding veranderd, ik ben zelfverzekerder geworden. Want ik merkte dat ik, ook al duurde het een tijdje, gewoon verder kon gaan en weer opnieuw verliefd kon worden.

Nu heb ik ondertussen 3 jaar met mijn vriendin.

Toen we net wat hadden was ik ook erg onzeker, maar dat bleek allemaal onnodig te zijn. Ik redeneer tegenwoordig anders.

Ik kan wel de hele tijd onzeker zijn, en bang zijn dat ze vreemdgaat. Maar als ze verliefd wordt op een ander is er toch niets dat ik daaraan kan doen. Ik vertrouw er gewoon op dat ze van me houd en me niet gaat verlaten.

Meer kun je niet doen, anders blijf je je alleen maar rot voelen.
En dat merkt ze.


En bekijk het eens andersom, hoe weet zij eigenlijk wel zeker dat jij niet verliefd wordt op een ander? Jij zult toch ook wel met andere meisjes omgaan, en chatten. En als je echt al zoveel meiden hebt gehad als je zegt zal dat niet echt een geruststelling voor haar zijn.



Nou, ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Oorspronkelijk geplaatst door Sander0201

Ik kan wel de hele tijd onzeker zijn, en bang zijn dat ze vreemdgaat. Maar als ze verliefd wordt op een ander is er toch niets dat ik daaraan kan doen. Ik vertrouw er gewoon op dat ze van me houd en me niet gaat verlaten.

Meer kun je niet doen, anders blijf je je alleen maar rot voelen.
En dat merkt ze.


En bekijk het eens andersom, hoe weet zij eigenlijk wel zeker dat jij niet verliefd wordt op een ander? Jij zult toch ook wel met andere meisjes omgaan, en chatten. En als je echt al zoveel meiden hebt gehad als je zegt zal dat niet echt een geruststelling voor haar zijn.

Ik doe ook me best om erop te vetrouwen dat ze van me houd
en dat ze me niet verlaat.
Maar het is een mooi en heel populair meisje...
Ze word dikwijls nagefloten op straat..
en het is ook al aantal x gebeurd tijdens uitgaan, dat ik gewoo met haar sta, en er alsnog jongens op dr afkomen..
Ook als ik naar de wc ga, en ik terugkom dat er snel een jongen bij dr wegloopt omdat ie doorheb dat ik dr vriend ben..

En tja ze is gewoon mijn droommeisje, en dat weet ze...
ze heb alles wat ik in een meisje zoek, en meer...
Ze weet dat ik haar nooit kwijt zou willen, en nooit verliefd zal worden op een ander..
Anderen voldoen gewoon neit voor mij..

Mijn ruige tijd was toen ik 17 was..
das al 2 jaar geleden..
ik ben al 1,5 jaar niet meer zo..
Omdat ik laatste x dus ook al gekwetst was...
En omdat ik een naam heb gekregen die mij neit aanstaat (me eigen schuld, ik weet het)

Ik chat wel met andere mensen, maar die weten allemaal dat ik vriendin heb, en hoeveel ze voor me betekend.
Ook zijn het allemaal oude bekenden, met wie ik al maanden/jaren chat..
dus die nooit wat zullen proberen, en dat weet zij ook...
De meesten kent ze nu al...
en ik laat haar ook vrij mijn chatlogs lezen..
Als ze derom vraagt, als ze iemand niet vertrouwt..

Ik sla alles trouw op,
Ik ben heel open tegenover haar

[Sander]

Mijn vriendin werd altijd nagefloten op straat, en daar voelde ik me echt super ongemakkelijk bij.
Maar op de een of andere mannier trekt zij er zich helemaal niets van aan. En ik weet uit ervaring dat ze zelfs niet eens omkijkt als er iemand fluit.

(heb haar nl. een keertje verrast door naar haar werk toe te rijden om haar op te halen. Ze zag me niet staan en ik floot . Liep ze gewoon verder )

Maar je zou het er eens met haar over kunnen hebben, misschien dat zij je wel gerust kan stellen. Het is alleen maar goed dat ze ook met andere kan chatten en praten, want als ze dat niet kon doen dan zou ze zich misschien teveel opgesloten voelen.

Aangezien het blijkbaar een leuke meid is zullen er vast nog meer jongens op haar af stappen.

Ik kan je verder waarschijnlijk niet veel helpen. Ik weet niets over jou vriendin natuurlijk, maar meestal probeer ik als vriendin krijg verschillende dingen te weten te komen.
Of ze al veel vriendjes heeft gehad bijvoorbeeld, en waarom dat is uitgegaan. Of ze misschien zelf weleens vreemd is gegaan, en hoe ze erover denkt.

hehe ze probeert nix anders als me gerust stellen

Maarja ik ben af en toe gewoon te onzeker over mezelf..

Maar ik weet ook alles over der verleden...
Ze heb met mij mee geteld 5vriendjes gehad
ze is nog nooit vreemdgegaan...
meestal kreeg ze ruzie, of ging die ander vreemd..

Maar ze heb wel andere dingen gedaan tijdens uitgaan.
Dingen die je eigenlijk niet zo snel hoort te doen met iemand die je net kent
met jongens die nooit dr vriend zijn geweest, en waar ze nu nog steeds contact mee heb (met sommigen)

[Sander]

Als ik jou was zou ik gewoon op je vriendin vertrouwen.
Ze probeert je gerust te stellen, dat geeft al aan dat ze ontzettend veel om je geeft.

Zorg gewoon dat je leuke dingen met elkaar blijft doen, als je je teveel zorgen gaat maken dan ga je je alleen maar rot voelen. En dat is niet de bedoeling in een relatie.

ok daar heb je gelijk in..
Ik zal me best doen

In iedergeva thnx

[Sander]

ik snap dat je t moeilijk vind je vriendin te vertrouwen. mijn vriend's ex ging ook vreemd na 3 jaar, en t eerste half jaar met mij vertrouwde ie mij ook niet en werd al chagrijnig bij t idee als ik uitging met vriendinnen, omdat hij gewoon geen enkele vrouw meer durfde te vertrouwen. ik heb t goed met hem erover gehad en gelukkig is t nu zowat over, na anderhalf jaar.

dus er is nog hoop

maar je hebt behoorlijk goed door dat dit een probleem is van jou, dat je eigenlijk gewoon te min over jezelf denkt. en als je die jaloezi een beetje wil oplossne zul je toch echt aan je zelfvertrouwen moeten werken. anders leren denken, dingen minder gauw als negatief voor jou opvatten maar relativeren.

en probeer je te realiseren datr je ex dan misschien iemand was die niet te vertrouwen viel, dat wil niet zeggen dat zij net zo is,

succes

Oorspronkelijk geplaatst door eneri
ik snap dat je t moeilijk vind je vriendin te vertrouwen. mijn vriend's ex ging ook vreemd na 3 jaar, en t eerste half jaar met mij vertrouwde ie mij ook niet en werd al chagrijnig bij t idee als ik uitging met vriendinnen, omdat hij gewoon geen enkele vrouw meer durfde te vertrouwen. ik heb t goed met hem erover gehad en gelukkig is t nu zowat over, na anderhalf jaar.

dus er is nog hoop

maar je hebt behoorlijk goed door dat dit een probleem is van jou, dat je eigenlijk gewoon te min over jezelf denkt. en als je die jaloezi een beetje wil oplossne zul je toch echt aan je zelfvertrouwen moeten werken. anders leren denken, dingen minder gauw als negatief voor jou opvatten maar relativeren.

en probeer je te realiseren datr je ex dan misschien iemand was die niet te vertrouwen viel, dat wil niet zeggen dat zij net zo is,

succes

Ik ben ermee bezig
heb afgelopen weekend ook een goed gesprek met me vriendin erover gehad..
en ze begrijpt het..
en ze heeft er ook begrip voor gelukkig

Ze geeft me de tijd, en ze zal proberen zoveel mogelijk
geduld met me te hebben...

Ze is echt een schat

Maar in iedergeval bedankt voor je tips..
en ik geef de hoop nog niet op

Oorspronkelijk geplaatst door Jimma
Hallo mensen,

Ik had een vraagje..

Ik heb mijn hele leven al een soort van negatief zelfbeeld gehad.
Ik ben nooit echt tevreden geweest met mezelf..
Niet op het gebied van uiterlijk,
maar ook niet op het gebied van innerlijk..
Ik vind mezelf niet knap, en qua karakter te liefdadig..
Laat teveel over me heen lopen, omdat ik bang ben dat ik mijn vrienden kwijt te raken als ik ze grote bek geef..
Ook stel ik mensen boven mezelf...
Mijn vriendin vind ik veel belangrijker als mezelf, ik doe alles voor mijn vriendin...Ook al kan het mijzelf slechtere situaties bezorgen...

Vooral sinds me pubertijd ben ik extra onzeker over mijzelf..
Mijn vrienden hadden altijd vriendinnetjes, als het uitging met de een hadden ze binnen 2/3 dagen hooguit een week een nieuwe..

En ik had nooit een vriendin, ik werd altijd gezien als de "goede vriend" en "de grote broer".
Ik ging altijd veel om met meisjes, maar ik kreeg nooit met ze.
Altijd als ik een vriendin van me leuk begon te vinden kreeg ik hetzelfde antwoord. "Je bent een te goede vriend, wil je vriendschap niet kwijt."

Sinds me 13e ben ik ook op karate gegaan,
en ben ik begonnen met me spieren trainen.
Om te kijken als ik mezelf gewoon gespierd maakte, ik maybe populairder zou zijn...
Maar guess what??
het werkte niet..

Mijn eerste vriendin kreeg ik pas op mijn 17e
Ik was echt helemaal verliefd op dr..
Ze was mijn alles...
En toen ging ze vreemd
Mijn hart was gebroken, en ik wilde alle meisjes terugpakken om wat ze mij had geflikt...

En toen opeens werd ik populair
Ik kon praktisch krijgen wie ik wilde, me gemiddelde relatieduur was 2/3weken...
en als het uitging, had ik binnen een week iemand anders...
In 2003 heb ik van januari t/m augustus
15 vriendinnen gehad
en met iets van 40 meisjes gezoend

En toen gebeurde het weer...
Ik werd weer verliefd...
Kreeg het meisje, meisje ging op vakantie..
en ze ging weer vreemd..
Weer me hart gebroken...

En toen gaf ik de hoop op..
Ik d8 nooit meer iemand tegen te komen, en nooit meer verliefd te kunnen worden...

En toen kwam vorig jaar Sophia..
Mijn ideaal droommeisje..
en zij bleek mij ook leuk te vinden..
en nu hebben we al bijna 5 maanden..

Maar nu heb ik last van de gedachte
dat ik mezelf te min voor haar voel..
Iedere x als ik zie dat een jongen een bericht bij haar zet op een site, of als ze op msn praat met een jonge..
Ben ik bang haar te verliezen, dat ze die jongen leuk gaat vinden..
En bij mij ook vreemdgaat, of mij gewoon dumpt omdat ze me ook gebruikte,ofzoiets...
Ze zegt wel altijd dat ze me nooit kwijt wil, maar om een of andere reden dringt dat nooit goed door. Ik wil het niet geloven:s


Hoe kan ik hier overheen komen??
Hoe denk ik positief over mezelf??
over zowel uiterlijk als innerlijk..
En kan ik mezelf minder onzeker leren voelen over me relatie met me vriendin??

Ik heb ook een beetje et zelfde gehad, maar kreeg het porbleem dat ik te afhankelijk word.
Ik was altijd de gene met de vriendjes maar nooit niks serieus
Ineens had ik dat niet meer, en dat was raar voor mij, ik was immers gewend dat ik polulair was. Dat klinkt arrogant maar jullie snappen wel wat ik bedoel
Ik kreeg een negatief zelfbeeld en dacht dat alles aan mij lag, tot dat ik 3 jaar terug een vriendje kreeg ik was voor de eerste keer verliefd, en ook echt tot over mn oren, ik wist eindelijk wat verliefdheid nou eigenlijk was, hij was mijn eerste grote liefde, totdat het na 2 maanden uit ging, toen wist ik niet meer hoe et verder moest, ik zat al niet lekker in mn vel maar toen kwam ik in een heel diep dal terecht, we zullen maar zeggen dat zn timing iets beter had gekund
Een jaar lang had ik geen vriendje meer, ik wilde het niet, maar kon het ook niet, want niemand wilde me tenslotte
Tot 1 november had ik zo nu en dan een vriendje, en 1 grote liefde, hij was weer eens alles voor me, en na 3 maanden ging het uit, hij was niet meer verliefd en wilde zn vrijheid terug, er was iets waar hij geen vriendin bij kon gebruiken, wat dat was, ben ik nog steeds niet achter
Ik had wat scharrels, maar niet echt iets serieus.
Tot mn verjaardag kwam ik werd 16 en mocht eindelijk uit van mn ouders, ik ging samen met een vriendin naar een discotheek waar we altijd in een bepaalde zaal staan. De eerste keer dat ik daar kwam merkte we eigenlijk meteen dat we helemaal niet zo on populair waren en eigenlijk best wel in trek waren. Dat gaf ons een goed gevoel, elke avond konden we wel iemand krijgen, en dat was raar, in eerste instantie hadden we zoiets van, jah dat zal altijd we zo gaan, tot een andere vriendin helemaal neit zo populair was, stiekem vonden we dat natuurlijk kei leuk.
Maar goed allemaal leuk en aardig, maar toen ik een jongen écht leuk begon te vinden. en hem niet kon krijgen, was ik natuurlijk teleurgsteld en boos dat ik heb niet kon krijgen, ik kon toch iedereen krijgen???? Nu ben ik zover dat ik wel zie hoe alles loopt, alleen ben ik nog steeds bang, dat als ik weer een vriend hem weer kwijt raak , en dat komt omdat ik al een aantal mensen verloren heb, en nu ben ik bang dat elke keer als ik veel om iemand begin te geven, die gene me weer in de steek laat, ik word daar zo bang van, dat ik het zelf kapot maak, dat dacht bij alletwee die jongens waar ik zo verliefd op was, ik ben bang dat et toch aan mij lag hoe vaak ze ook hebben gezegd dat het niet zo is. ik vind nu een jongen leuk, waarvan ik niet weet of hij me wel zal begrijpen, en of hij kan accepteren dat hij voorlopig mijn muur niet kan doorgronden, als hij dat kan begrijpen en vrede kan hebben met mijn persoon dan komt het goed, maar nu ben ik gewoon nog steeds bang dat alles weer fout gaat. \

Okay dit is toch wel heel anders maar ik moest et ff kwijt Ik kan alleen geen antwoord geven hoe dat zelfbeeld kan veranderen, en hoe je weer positiever kan denken, dat moet groeien denk ik, bij mij word die onzekerheid ook steeds minder, alleen duurd het gewoon ontzettend lang. En de angst om alleen te blijven zal er altijd zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen_Engeltje
Ik heb ook een beetje et zelfde gehad, maar kreeg het porbleem dat ik te afhankelijk word.
Ik was altijd de gene met de vriendjes maar nooit niks serieus
Ineens had ik dat niet meer, en dat was raar voor mij, ik was immers gewend dat ik polulair was. Dat klinkt arrogant maar jullie snappen wel wat ik bedoel
Ik kreeg een negatief zelfbeeld en dacht dat alles aan mij lag, tot dat ik 3 jaar terug een vriendje kreeg ik was voor de eerste keer verliefd, en ook echt tot over mn oren, ik wist eindelijk wat verliefdheid nou eigenlijk was, hij was mijn eerste grote liefde, totdat het na 2 maanden uit ging, toen wist ik niet meer hoe et verder moest, ik zat al niet lekker in mn vel maar toen kwam ik in een heel diep dal terecht, we zullen maar zeggen dat zn timing iets beter had gekund
Een jaar lang had ik geen vriendje meer, ik wilde het niet, maar kon het ook niet, want niemand wilde me tenslotte
Tot 1 november had ik zo nu en dan een vriendje, en 1 grote liefde, hij was weer eens alles voor me, en na 3 maanden ging het uit, hij was niet meer verliefd en wilde zn vrijheid terug, er was iets waar hij geen vriendin bij kon gebruiken, wat dat was, ben ik nog steeds niet achter
Ik had wat scharrels, maar niet echt iets serieus.
Tot mn verjaardag kwam ik werd 16 en mocht eindelijk uit van mn ouders, ik ging samen met een vriendin naar een discotheek waar we altijd in een bepaalde zaal staan. De eerste keer dat ik daar kwam merkte we eigenlijk meteen dat we helemaal niet zo on populair waren en eigenlijk best wel in trek waren. Dat gaf ons een goed gevoel, elke avond konden we wel iemand krijgen, en dat was raar, in eerste instantie hadden we zoiets van, jah dat zal altijd we zo gaan, tot een andere vriendin helemaal neit zo populair was, stiekem vonden we dat natuurlijk kei leuk.
Maar goed allemaal leuk en aardig, maar toen ik een jongen écht leuk begon te vinden. en hem niet kon krijgen, was ik natuurlijk teleurgsteld en boos dat ik heb niet kon krijgen, ik kon toch iedereen krijgen???? Nu ben ik zover dat ik wel zie hoe alles loopt, alleen ben ik nog steeds bang, dat als ik weer een vriend hem weer kwijt raak , en dat komt omdat ik al een aantal mensen verloren heb, en nu ben ik bang dat elke keer als ik veel om iemand begin te geven, die gene me weer in de steek laat, ik word daar zo bang van, dat ik het zelf kapot maak, dat dacht bij alletwee die jongens waar ik zo verliefd op was, ik ben bang dat et toch aan mij lag hoe vaak ze ook hebben gezegd dat het niet zo is. ik vind nu een jongen leuk, waarvan ik niet weet of hij me wel zal begrijpen, en of hij kan accepteren dat hij voorlopig mijn muur niet kan doorgronden, als hij dat kan begrijpen en vrede kan hebben met mijn persoon dan komt het goed, maar nu ben ik gewoon nog steeds bang dat alles weer fout gaat. \

Okay dit is toch wel heel anders maar ik moest et ff kwijt Ik kan alleen geen antwoord geven hoe dat zelfbeeld kan veranderen, en hoe je weer positiever kan denken, dat moet groeien denk ik, bij mij word die onzekerheid ook steeds minder, alleen duurd het gewoon ontzettend lang. En de angst om alleen te blijven zal er altijd zijn.

Het is bij jou in de omgekeerde versie als bij mij..
Maar het komt voor de rest eigenlijk precies op hetzelfde neer..
Ik ben na dit weekend zelf erachter gekomen hoe fantastisch mijn vriendin is (ik wist al dat ze fantastisch was, maar nu blijkt des te meer hoeveel ze om me geeft)

Ik heb haar dus mijn problemen verteld..
En ze heeft er gewoon begrip voor..
Ok af en toe vind ze het wel irritant dat ik zo snel jaloers ben, en dat ik zo onzeker ben..
Maar ze probeert zoveel mogelijk rekening met me te houden..

Ze houd blijkbaar echt van me...
En wil me helpen mijn angsten te overwinnen zodat wij uiteindelijk nooit meer elkaar kwijt zullen raken...
We hebben nu pas 4,5 maand
Maar het voelt gewoon alsof we al jaren hebben, en het word alsmaar beter...

Blijkbaar zijn er toch nog goede mensen op deze wereld...
Ik zal uiteindelijk wel over mijn angsten heenkomen, maar het zal wel ff duren, en zij heeft de geduld ermee..

Ik hoop dat jij ook zo iemand zal vinden, en dat jij er ook overheen zal komen...

het ging nog wel om jou in deze topic

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen_Engeltje
het ging nog wel om jou in deze topic

haha ja ik weet
Ik ben ook nog niet "genezen",hoor

Heb dr nog steeds erg veel last van..
Maar ben beetje op de goede weg geholpen door jullie opmerkingen...
En het feit dat ik dus afgelopen weekend goed gesprek
met me vriendin erover heb gehad..

dus ik hoop er snel overheen te kunnen zijn