Het is afgelopen..

Vanochtend is de moeder van een klasgenoot van me overleden van borstkanker. Ze had het al heel erg lang, toen ik die klasgenoot (Kelsey) ontmoette in groep 8 kreeg ze het.. Toen in de eerste was ze gezond.. maar dit jaar is het weer teruggekomen. Al snel kwamen de dokters er achter dat de kuren niet werkte en vertelde haar dat ze niet meer lang te leven had. Ze zou ook naar Frankrijk gaan in Maart, maar zij kon niet mee omdat ze zo ziek was. Vorige week vroeg ik nog aan haar hoe het met haar moeder ging, en toen zei ze dat het niet zo goed ging, ze was aan de morphine voor de pijn en ze neemt niets meer voor de tumor. Zaterdag hoorde ze dus dat haar moeder nog maar een paar uur of dagen te leven had.. En vanochtend vroeg is ze dus overleden. Kelsey was vanochtend ook op school (ik heb d'r zelf niet gezien maar dat zei onze mentor) en ze scheen niet erg verdrietig te zijn omdat ze al heel lang wist dat het d'r aan kwam. Maar het is natuurlijk ook een opluchting omdat ze heel erg veel pijn had en dan is het een rust gevend gevoel dat ze niet meer hoeft te lijden..

Dit wou ik ff kwijt ik was er namelijk best wel doorgeraakt omdat in november moest mijn moeder geopereerd worden omdat ze dachten dat ze borstkanker had, maar dat was gelukkig niet zo..