problemen verwerken???

Ik wil weglopen , van heel de rompslomp, op melancholische muziek feëriek rondhuppelen in de zon door een met riet besprenkeld veld. Ik wil alleen zijn, en alleen met mijn gedachten, ik wil weg van alles dat mij hier vastklemt. Wil dit zeggen dat ik een vluchter ben in plaats van met mijn problemen om te gaan?
Met problemen omgaan…ik snap et concept niet vrees ik. Ofwel train ik mezelf in mijn onverschilligheid zodat het probleem eigenlijk geen probleem meer is, ofwel verval ik iedere keer als mijn hersenen er op sabbelen, in de gedachte dat ik weg wil lopen.(en ik ben niet sportief), waarna een gevoel van gedachteloze neerslachtigheid mij bekruipt. Sommige “problemen”zijn nu eenmaal niet op te lossen met wat losse woorden tussen 2 individuën, en jammer genoeg zijn losse woorden het enige middel voor ons mensen om dingen klaar te spelen….Onoplosbaar dus…

Het valt allemaal te herleiden naar je eigen gevoel en als je dat goed krijgt, zijn die onoplosbare problemen draaglijk…”Als je het positieve bekijkt, je gedachtenpatronen verandert, het goede koestert,…” zeggen de wannabe psychologische boekjes ons. Maar het straffe aan de zaak is dat je eigen gevoel zodanig lijdt onder de onoplosbaarheid ,dat je hele innerlijke wereld verknipt wordt en “het positieve van de zaak bekijken” onmogelijk wordt.

Mensen zijn niet meer dan ontsproten limieten. Ieder van ons wordt geboren (of kweekt het) met een bepaalde limiet voor alles. Sommige van ons hebben een heel hoge limiet en kunnen zonder probleem een stapel van onoplosbare problemen aan. Anderen (waaronder ikzelf me dunkt) zwichten onder de druk van de herhaaldelijke onoplosbaarheid van een probleem, totdat het probleem een regelrechte crisis wordt en men, ten prooi aan z’n eigen hulpeloosheid instort en vervalt in een voortdurende wens naar eenzaamheid. Eens dat crisimoment bereikt is, is het nooit veraf. De bitterzoete droevigheid bevredigt het freudiaanse thanados.



Bovenstaande is een ietwat rare gedachtesprong, maar ik vraag me toch wel af....Ieder mens heeft wel "problemen" die hij een plaats moet geven in zijn leven. bvb. een lief die u een tijd geleden bedrogen heeft, maar waarmee je toch een relatie wilt blijven houden...of...een vriendin die u 50 keer per dag u enorm ergert en alles verpest, maar die u ook 50 keer kan doen lachen...of veel erger...iemand die u verkracht heeft vroeger... of........
Dingen die je een plaats wilt geven in je leven, maar waarbij je in "de poging tot" vast blijft zitten. Met andere woorden, hoe verwerk je dus problemen? Heeft iemand daar eigenlijk enig idee van? "verwerken" is een woord dat zoveel gebruikt wordt, maar het lijkt me onmogelijk.Is het niet gewoon een fabeltje? Ben je niet voor eeuwig getkend door een probleem en kan slechts tijd de dingen deels helen?...vergeten kan je alleszins niet...er constant over nadenken lijdt ook alleen maar tot meer frustraties...en er komaf mee maken (de relatie beëindigen fzo) behoort zelfs niet tot de mogelijkheden...


Of denk ik teveel na en doe ik te weinig?

(veel te veel vraagtekens )