Guild wars love story

[the_darkness]

Een dude in mijn guild vertelde me dit.
Ik vond het wel hilarisch.

-------------------------------------------------------------------------

Ik heb een triest verhaal te delen.

Allereerst, wil ik jullie graag iets meer vertellen over mijzelf. Mijn e-alias staat bekend als Lemming Emoface of Lemming Rides Muse. Ik ben een arme jongen die een triest figuur is voor het grootste deel van zijn leven, want ik woon in Hawaii, maar kan niet zwemmen. Het zuigt als mensen mij mee vragen naar het strand, en ik moet zeggen "sorry ik ben bezig" of zoiets, puur omdat ik niet kan zwemmen zonder zwembandjes.

Mijn leven veranderde toen ik in Guild Wars dit meisje onmoette, Divine Muse, ook bekend als Musey Juicy. Ik wist dat het liefde op het eerste gezicht was, en onze liefde ontwikkelde zich terwijl we lid werden van guilds zoals Xxx The Final Slayer Xxx en The Jagerbombs (notitie, ik zit nog steeds in Xxx The Final Slayer Xxx om haar herrinnering te gedenken). We hebben zoveel meegemaakt, en zoveel monsters bevochten..l. Ondanks gemene necromancers, wiet, en Divine die telkens vergat mij te healen, Muse was er wel altijd voor mij en dat was voor mij een zegen. Ondanks dat ze vaak solo een gevecht aanging, en mij met dingen als blind liet zitten ( zeker aangezien onzer ranger, dark, gewoon een domme shitter is die niet weet wat interrupten inhoudt) ik sloeg me overal doorheen. Waarom? Ik had Muse. Ze was als een engel voor mij.

Dan op een dag, was ze verdwenen. Ik wachtte. Een dag, twee dagen, drie dagen. Uiteindelijk was alles wat ik widel doen op Guild Wars, het openen het van het guild rooster, alleen maar om te zien dat Muse al een week niet online is geweest. Dit groeide naar twee weken. Ik kon geen PvE, PvP, of zelfs maar AB doen in die tijd, ik kon alleen maar aan haar denken. Ja, het was een trieste periode voor me, maar ik drong mijn tranen terug, er van overtuigd dat ze het druk had in haar echte leven.

2-3 weken na haar vertrek van Guild Wars, had ik eindelijk de moed om ein haar bellen en er achter te komen wat er mis was.

"Hallo? Is dit Muse?"

"He! Wie is dit?"

"Oh, uhhh, het is Lemming, uit Guild Wars. Ik mis je gigantisch veel."

"Sorry Lemming, lieve schat, ik had het je moeten vertellen, maar ik heb al een nieuwe liefde gevonden in World of Warcraft."

"is er nog een plaatsje voor mij?"

* hangt op *

Ik huilde zo hard die dag dat ik niet eens wilde eten (en ik houd van eten!). Mijn ouders probeerden me te laten gamen op de console, maar dat werkte niet. Het voelde zo verschrikkelijk, net als of mijn leven kracht gewoon uit me weg sijpelde. Sinds die dag zwerf ik van de vroege ochtend tot de late avond door de landen van World Of Warcraft op zoek naar Muse, maar ik weet niet eens op welke server ze zich bevindt..