Vreemde gedachtes

Twee jaar geleden begon ik met snijden. Waarom? Moeite met mezelf denk ik. Ik begon zwaar depressief te worden. En de ruzies met me moeder werd steeds erger.
Ik begon van metal/alternetive muziek te houden en donker te kleden.
Op school kreeg ik problemen door het spijbelen en thuis werd m'n vriendje en vrienden niet geaccepteerd.
Zo heb ik twee zware jaren achter de rug.
Het snijden is afgelopen. Ik ben verhuist en ga in september opnieuw beginnen, maar m'n stijl en muziek blijft hetzelfde.
M'n ouders kan ik nou goed mee omgaan en ben gelukkig.
Het probleem... ik mis de ruzies, het snijden en spijbelen. Het lijkt erop of ik chaos nodig heb zodat ik gelukkig kan zijn.
Ik geniet van ongelukkig zijn, maar op een ander moment zou ik willen dat ik als iedereen ben.
Ik ben ook bang voor de dood, maar het lijkt me cool om te zien hoe de mensen reageren als je dood bent. En ik wil ook dat m'n ouders scheiden. Het is raar, dat weet ik. Ik erger me aan me moeder, ik wil vaak dat ze dood gaat! Dan heb ik ook een reden om verdrietig te zijn en te kunnen schreeuwen en snijden!
Als je ook zo bent of misschien weet wat er mis met me is, zou ik het fijn vinden als je reageert.