geen oplossing

soms heb je gewoon zo erg het gevoel dat je er niets tegen kan doen,
ik heb zelf wel eens gehad dat ik het idee had dat ik een kooi opgesloten zat, en er niet meer uitkon... en dan overweeg je echt alles.
gelukkig heb ik vrienden die dat merkten optijd, en waarmee ik er goed over kon praten.

mijn diepste gedachten op papier:

--------------
Every minute of my life, I gain a hundred more reasons to die…
Never will I have the power to…
Never…

But in all this confusion, all this mess…
There was one tiny streak of light. There was. That streak was she. My love for her grew, and all the signs said to me: she loves you two. But she didn’t.
One more reason to die.

Somehow I feel locked inside. Inside this body. Nature’s huge mistake. And there’s only one way to be free. Only one way…
But never will I have the power to…
Never…

The only joy I’ll ever have in life, will be my music. Nothing else. Nobody to love, no-one to hate. This has got to end. I just has to.
Ever, once… Once will I have the power to…
Never…

After all that has happened, after all the time I gave it, still I end up
empty-handed. If everything was predestined, this wouldn’t have happened.
Ever…
Never…
--------------

dit heeft voor mij altijd gehopen en dat doet het nog...
schrijf het van je af!
iedereen gaat er anders mee om, maar probeer het eens.