Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Tjana
hmm...
als je haar vertelt dat je het liever niet wou zeggen omdat je hier bang voor was? Ik weet niet wat voor relatie met je moeder hebt en hoe ze is...
Toch denk ik nog steeds dat je beter naar de psycholoog kan gaan en misschien even niet zo goed met je moeder..ruzie enzo
Nou ja lekker makkelijk te zeggen voor mij natuurlijk maar op de lange termijn zal je moeder het wel begrijpen en ben jij weer in betere conditie denk ik
|
ik ben nu al een tijdje niet meer hier geweest, maar er zijn nieuwe ontwikkelingen. Niks depressief of wat, nee het schijtn dat ik ADD heb, dat is ADHD zonder hyperactiviteit. Eén van de symptomen zijn dat je erg snel geneigd bent om verslaafd aan verdovende middelen, nicotine, alcohol of andere dingen. Dat vrouwetje van maatschappelijk werk denkt, dat het snijden een soort van verslaving is geworden, en dat dat dus mede door die ADD komt. Dat zou natuurlijk kunnen, ik heb verteld dat ik ADD heb aan mijn ouders, en ze waren dolbij dat er een verklaring was, en dat gaf een goed gevoel, dus uiteindelijk gaat het steeds een stapje beter met me. Dat geeft een goed gevoel. Ik heb nou al een maand niet meer gesneden, dus het gaat goed. Zoals ik me nu voel, gun ik iedereen die het zelfde heeft doorgemaakt als ik, zeg maar, klinkt een beetje zielig, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel

. Dus aan iedereen: ik wens iedereen ontzettend veel succes en sterkte. Geloof in jezelf, en geloof dat alels goed kan komen. Dat komt het ook goed.