Afhankelijk.

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, dat is al iets, ik kan me niet uiten, ik heb een relatie al 2,5 jaar ik hou ontzettend veel van hem, misschien wel te veel. (Ja te veel).
Ik ben bang, al 2,5 jaar eigenlijk al 17 jaar maar 2,5 jaar het meest. voor hem heb ik nooit lief gehad of beter gezegt ik heb nooit van iemand kunnen houden omdat? omdat? ik niet van mezelf hou?
Ik ben bang omdat? Ik alleen ben, ik ben ontzettend eenzaam en zonder hem nog veel meer. Ik ben bang dat hij me verlaat vanaf de dag dat ik hem ontmoeten.
Ik ben eenzaam omdat? Met wie ik 2,5 jaar geleden wel omging afgestoten heb. Dag en nacht was ik met hem ik heb me compleet aan hem over gegeven. En de dagen gingen voorbij en nu begint hij, (voor mij gevoel) me zat te worden.
Ik denk dat hij me gaat dumpen maar hij doet het zo gemeen, elke maand belt, sms't of zie ik hem minder vaak.
Van elke dag is het nu naar 2 keer in de week.
Ik durf niks meer aan hem te vragen en ik doe nog steeds alles voor hem, hij houd totaal geen rekening met mij en ik laat het toe.
Ik ben te zwak om er tegen in te gaan, ik moet huilen en vluchten en eindstand; doe ik nog wat hij wil.

Ik weet dat ik minder afhankelijk moet worden en zelf dingen moet ondernemen, zonder hem. Maar ik kan het niet.
Het voelt alsof ik geobsedeerd ben door hem, het voelt alsof mijn hart heel langzaam oplost.
Ik wordt er ziek van, niet ziek van ergernis, nee ziek van met hoofdpijn, overgeven en buikkramp. Stress komt te veel voor in mijn woordenboek en ik kan niet meer zonder.

Is dit een scheeuw om hulp? ik heb hier anderhalf uur over gedaan om dit te kunnen schrijven en voor me gevoel mis ik nog de helft.

Groetjes mij.