De 'grens'

[0Vera]

ik ken iemand waarbij me altijd opvalt dat ze de vrienden in gradaties opbouwt, van "beste", "beste beste" en "aller aller beste", terwijl ze die mensen al jaren niet heeft gezien. Niets mis mee, maar ik moest eerst even haar systeempje doorhebben voor ik er zegmaar "mijn" gradaties in kon lezen. Ik heb maar een beste vriendin, voor de rest heb ik vrienden en kennissen, en welk naampje ze hebben boeit me meestal niet, hoewel ik weet dat mn vrienden er voor me zijn als ik me kut voel, en ik daar niet mee moet aankomen bij kennissen, ook al zullen zij ook wel naar me luisteren.

over wanneer iemand jou leuk vindt, zijn al ellenlange boeken geschreven. Dat weten sommigen nooit, en anderen komen er in een handomdraai achter. Mensen met veel zelfvertrouwen doen er niet te moeilijk over, maar onzekeren hebben het daar nog best lastig mee, wat ik goed kan begrijpen.

Grenzen bestaan dus niet in definitie, jij legt ze gewoon, en als je die interactie met anderen echt slecht kunt interpreteren, dan zou ik zeggen, ga dan eerst eens naar jezelf kijken, want als je echt niet ziet wanneer iemand je wel of niet aardig vindt, ben je heel erg onzeker.