anorexia

Hey meid!

Ik geloof dat ik zelf ook dicht tegen een eetstoornis aan heb gezeten. Rond mijn 13e/14e begon ik wat te groeien en kreeg ik ook wat rondere vormen en daar had ik het heel moeilijk mee.
Op een gegeven moment had ik voor mezelf besloten dat ik zou afvallen, heel veel in korte tijd.
Mijn zussen zijn er per toeval achter gekomen omdat ze laxeermiddelen hadden gevonden en mijn dagboek hadden gelezen waarin ik precies schreef hoeveel ik had gegeten en dat ik zo'n honger had. Uiteindelijk hebben ze dus met me gepraat en gepraat en gepraat.. Ik zat denk ik tegen het randje aan ofzo, maar na ongeveer een jaar werd voor mij duidelijk hoe stom ik was geweest en heb ik mezelf leren accepteren zoals ik ben.

Ik denk dat als mijn zussen me niet hadden geholpen, ik waarschijnlijk in een hele diepe put zou zijn geraakt. Ik denk dat het dus belangrijk is dat je haar toch met de neus op de feiten gaat drukken. En verwacht niet dat ze meteen heel blij zal zijn om jullie bezorgdheid (was ik ook niet), maar na een tijd zal ze jullie echt dankbaar zijn.

Sowieso moet je ook maar ff op internetsites kijken, daar helpen ze je echt goed en er staat heel veel informatie.
Veel sterkte en suc6 iig en laat je vriendin vooral niet vallen!