KUTouders

[Little Angel]

Ouders horen hun kinderen te troosten als ze verdriet hebben. Kweet nog een keer toen ik klein was dat ik van de trap was gevallen, onder aan de trap was de deur naar de woonkamer en in de woonkamer zat mijn moeder. Ik kei hard huilen, maar wie kwam er naar mij toe 5 minuten later? MIJN BROER!!! En niet mijn moeder, zeker weten dat ze me had horen huilen ,maarnee, ik stelde me aan en de rest van de week ook omdat ik een gigantische blauwe plek had op mijn stuitje en niet kon zitten. Ik stelde mij aan. Van dat moment wist ik dat ik niet op mijn ouders kon vertrouwen.

Mijn vader misschien wel, hij luistert naar me en als ik met hem ga praten kan zijn mening nog veranderen maar bij mij moeder niet. Zij heeft haar mening al besloten voordat ik ook maar iets heb gezegt. En samen.....tja, pap luistert meer naar mam dan mam naar pap...helaas.....

Praten met mijn ouders?? Yeah, right. Get a life!!! Geen optie mogelijk. Niet proberen, dan heb je niet nog meer problemen. Wordt zelfstandig en kom in opstand. Laat hun denken dat jij nu heel snel en veel veranderd dan proberen hun zich aan te passen om het voor hun zelf leefbaar te maken in het huis. Als alles goed gaat is dat in jou voordeel.