Ik ben zo verdrietig

hey loeloe,
ik weet niet hoe de situatie precies is bij je vader thuis, dat hij je leven kapot maakt en je nooit met rust laat enzo. Ik heb wel een idee,maar zal daar maar niet over beginnen...
Het is in ieder geval goed dat je alles wat je denkt en voelt effe snel van je afschrijft hier, dat lucht altijd op als je je verhaal kwijt kan. Maar omdat wij allemaal niet weten wat er precies allemaal speelt, kunnen we je niet erg helpen, alleen dingen als kop op, later wordt het wel weer beter, ga zo snel mogelijk bij je moeder wonen en later op jezelf, zodat je eindelijk rust hebt. En trek je alles niet te veel aan en probeer er niet te veel over na te denken, anders wordt het je straks nog te veel en gaat het helemaal niet meer goed. Als praten met je vader niet helpt (dus aan hem uitleggen hoe je over hem denkt en hoe je je voelt door hem), dan zou ik gewoon zo min mogelijk meer naar hem luisteren, want als je niet met iemand kan praten dan heb je er niks aan. Hou nog effe vol meid, en ik hoop dat het snel nog beter met je gaat