Gedichtje zelfverminking

Oorspronkelijk geplaatst door BlackMystery
ik vind eigenlijk ook niet echt logisch om dit onder kunst te zetten
majah

Ik voel het
Het kruipt langzaam naar boven
Het maakt niet uit of ik me verzet
Ik weet dat het me gaat verdoven

Het kruipt binnen in de kamer van men hart
Een duister dat men ziel vult
Met pijn en oneindige smart
En geen vreugde duld

Met een twijfelend gevoel grijp ik naar men wapen
Het mes tekent een rode streep
Ik zie de wond me huilend aangapen
Mijn wraak voor het leven dat zich aan mij vergreep

wauwie! hoe je dat? doe je dat vaker ofzo? (dichten)