centraal gedichten topic

Begraafplaats
Haar tranen vallen onverwacht, als zachte regen
Ik versta niet dat je op de dood zo kan reageren
Met kille handen probeer ik haar te verwarmen
Ik laat ze uithuilen in men bekraste armen
Een rode traan van me vloeit langzaam weg
Als een gedenkteken dat ik op deze begraafplaats leg
De kilte van de sneeuw dringt niet meer tot me door
Toen ik nogmaals een deel van men hoop verloor
2 ogen keken me vragend aan
Afvragend waarom ik het verdriet in dood niet kan verstaan


Liefde?
Jouw hand raakt de mijne zachtjes aan
Elkaar aankijken zonder lach zonder traan
Je spreekt zachte woorden die niemand buiten ik verstaat
En streelt met je wang mijn gelaat
Ik kus je en vergeet bijna de pijn
Van jouw gedachten die bij iemand anders zijn