verliefd, niet verliefd of gewoon veel geven om???

Heyz, ik weet niet of dit hier thuishoort, of in de rubriek over liefde enzo. En het is een beetje lang, maar het is ook best een redelijk complex verhaal Sorry dus als het een beetje lang is.

Een tijdje geleden heb ik via het internet een meisje leren kennen. Al redelijk snel konden we goed met elkaar opschieten. De reden hiervoor was dat ze in de steek gelaten werd door haar vriendje (en door een goede vriend), net op een moment dat haar iets ergs overkwam. We hebben dus heel veel gepraat via de telefoon en kwamen eigenlijk steeds dichter tot mekaar. Enige probleem is dat zij 15 is, en ik 26 maar op een of andere manier was dat helemaal geen probleem om zo goed met elkaar op te kunnen schieten.
Maar goed, we hebben mekaar een keer gezien en ontmoet, wat allemaal heel gezellig was . Alleen, we werden verliefd op mekaar en dat was eigenlijk niet de bedoeling. Het grootste probleem is het leeftijdsverschil uiteraard, en haar ouders zouden het nooit goedkeuren als zij een relatie met mij zou krijgen. En dat kan ik me ook goed indenken. Ik weet dat mijn liefde voor haar echt oprecht is/was, en die van haar ook. Dikwijls hebben we mekaar verzucht: als ik 23 was, en zij 18, dan was het allemaal een stuk makkelijker

We hebben mekaar nog een paar keer gezien, wat steeds wel in het geheim moest gebeuren. Dan zei ze dat ze uurtje bij een vriendin was ofzo.
Allemaal heel gezellig, en in de tussentijd is de verliefdheid echt meer en meer omgezet in een heel erg houden van (whatever that maybe), dus wat het vrienden zijn betreft maak ik me geen zorgen. Met andere woorden, ik ben voor haar een beetje de beste vriend geworden in die tijd.

Echter, ze is een gozer tegengekomen die meer van haar leeftijd is. Dat wilde ze zeg maar verliefd op worden, zodat zij met mij op een gewone (wel hele close) vriendschappelijke manier om kon blijven gaan. Allemaal leuk en aardig, enige probleem is dat ik toen dat ''bekend'' werd nog verliefd op haar was. Nu ben ik dat misschien nog wel een beetje. Enfin, die jongen heeft ze een paar dagen terug gezien, en het leek/lijkt erop dat het een relatie wordt. Alleen doet hij een beetje vaag: hij stuurt haar zowel lieve sms-jes, alswel sms-jes met dingen als niet te hard van stapel lopen. En vandaag hoorde ze via via dat hij er een andere vriendin op na zou houden.
Het punt is dus ik nog best veel met haar bel, en al die verhalen dus te horen krijg. Enerzijds vind ik dat wel ok, want ik mag haar echt supergraag en praat graag met haar. Maar anderzijds, tja, ik voel toch nog wel iets voor haar, en het doet me dus wel wat pijn als ze verteld hoe gezellig het was bij de eerste ontmoeting.

Moet ik nog wel zoveel contact met haar hebben? We spreken mekaar nu wel een paar keer per dag. Niet altijd even lang, maar toch lang genoeg. We bellen eigenlijk nog best vaak, gewoon om even te praten, samen naar wat muziek te luisteren via de telefoon, allemaal van dat soort kleine dingen. Dan lijkt het er soms op dat ze meer om mij geeft dan om die nieuwe gozer. En dan krijg ik weer een beetje de vlinders. Vooral als ze zegt dat ze me heel erg mist.
Maar omdat zij voor mij echt heel veel betekend, omdat ik echt van haar houd (als vriend), en omdat ze me echt veel heeft gegeven door te luisteren, te praten over mijn eigen sores enzo, vind ik het gewoon niet te doen om geen contact meer met haar te hebben.

En ik weet niet goed wat ik voor haar voel. Misschien klink ik wel heel verliefd, en dat ben ik wellicht ook nog wel. Maar ik geef ook gewoon veel om haar, omdat we zoveel met elkaar gepraat hebben, en toch over hele persoonlijke (nare) dingen hebben gepraat.

Soms, heel soms als het donker is, dan bekruipt mij het gevoel dat ze me gewoon wat aan het lijntje houdt.

Uhm, dat is een beetje het verhaal. Het is vast heel onsamenhangend, maar ik hoop dat er mensen zijn die er meningen over willen en kunnen geven. Behalve dan dat het een zeikverhaal is

Grz,
Jobbe