Fallen_Engeltje

Ik heb ook een beetje et zelfde gehad, maar kreeg het porbleem dat ik te afhankelijk word.
Ik was altijd de gene met de vriendjes maar nooit niks serieus
Ineens had ik dat niet meer, en dat was raar voor mij, ik was immers gewend dat ik polulair was. Dat klinkt arrogant maar jullie snappen wel wat ik bedoel
Ik kreeg een negatief zelfbeeld en dacht dat alles aan mij lag, tot dat ik 3 jaar terug een vriendje kreeg ik was voor de eerste keer verliefd, en ook echt tot over mn oren, ik wist eindelijk wat verliefdheid nou eigenlijk was, hij was mijn eerste grote liefde, totdat het na 2 maanden uit ging, toen wist ik niet meer hoe et verder moest, ik zat al niet lekker in mn vel maar toen kwam ik in een heel diep dal terecht, we zullen maar zeggen dat zn timing iets beter had gekund
Een jaar lang had ik geen vriendje meer, ik wilde het niet, maar kon het ook niet, want niemand wilde me tenslotte
Tot 1 november had ik zo nu en dan een vriendje, en 1 grote liefde, hij was weer eens alles voor me, en na 3 maanden ging het uit, hij was niet meer verliefd en wilde zn vrijheid terug, er was iets waar hij geen vriendin bij kon gebruiken, wat dat was, ben ik nog steeds niet achter
Ik had wat scharrels, maar niet echt iets serieus.
Tot mn verjaardag kwam ik werd 16 en mocht eindelijk uit van mn ouders, ik ging samen met een vriendin naar een discotheek waar we altijd in een bepaalde zaal staan. De eerste keer dat ik daar kwam merkte we eigenlijk meteen dat we helemaal niet zo on populair waren en eigenlijk best wel in trek waren. Dat gaf ons een goed gevoel, elke avond konden we wel iemand krijgen, en dat was raar, in eerste instantie hadden we zoiets van, jah dat zal altijd we zo gaan, tot een andere vriendin helemaal neit zo populair was, stiekem vonden we dat natuurlijk kei leuk.
Maar goed allemaal leuk en aardig, maar toen ik een jongen écht leuk begon te vinden. en hem niet kon krijgen, was ik natuurlijk teleurgsteld en boos dat ik heb niet kon krijgen, ik kon toch iedereen krijgen???? Nu ben ik zover dat ik wel zie hoe alles loopt, alleen ben ik nog steeds bang, dat als ik weer een vriend hem weer kwijt raak , en dat komt omdat ik al een aantal mensen verloren heb, en nu ben ik bang dat elke keer als ik veel om iemand begin te geven, die gene me weer in de steek laat, ik word daar zo bang van, dat ik het zelf kapot maak, dat dacht bij alletwee die jongens waar ik zo verliefd op was, ik ben bang dat et toch aan mij lag hoe vaak ze ook hebben gezegd dat het niet zo is. ik vind nu een jongen leuk, waarvan ik niet weet of hij me wel zal begrijpen, en of hij kan accepteren dat hij voorlopig mijn muur niet kan doorgronden, als hij dat kan begrijpen en vrede kan hebben met mijn persoon dan komt het goed, maar nu ben ik gewoon nog steeds bang dat alles weer fout gaat. \

Okay dit is toch wel heel anders maar ik moest et ff kwijt Ik kan alleen geen antwoord geven hoe dat zelfbeeld kan veranderen, en hoe je weer positiever kan denken, dat moet groeien denk ik, bij mij word die onzekerheid ook steeds minder, alleen duurd het gewoon ontzettend lang. En de angst om alleen te blijven zal er altijd zijn.