zenuwen

[thali]

Gisteren een spreekbeurt moeten geven voor de klas. Mijn handen trilden, mijn knieën knikten en mijn woorden stokten in mijn keel. Ik kon geen zinnen meer vormen, de woorden in mijn hoofd werden door elkaar gemixt. En naar het schijnt had ik ook stressplekken op mijn gezicht en in mijn hals.
En ik wist waarover ik ging praten en ik kon het ook, ik had het vaak genoeg voor mezelf herhaald.
En zo is het nu elke keer. Het is echt vervelend. Elke keer neem ik me voor niet zenuwachtig te worden. Gewoon naar voor te gaan, mijn ding doen, mijn verhaal vertellen ... ik ben zelfs van het principe afgestapt om alles netjes uit te schrijven en uit het hoofd te leren omdat ik er toch maar de helft van vergeet.

Mijn leraar zei dat ik eigenlijk acteerlessen zou moeten gaan nemen om de zenuwen positief te gaan gebruiken. Ik zou ze nu op een negatieve manier vat laten hebben op mij. Bij anderen stimuleert het vaak.
Maar voor acteerlessen moet ik dan weer tijd gaan maken. Bovendien weet ik niet of je op zo'n "late" leeftijd nog kan beginnen met les te nemen.

Hoe zou ik -buiten door de acteerlessen- toch in staat kunnen zijn om op een normale manier voor de klas te staan of wat ik ervoor moet doen?