Ik wist het...

[LoeLoe]

Nou...jullie weten misschien allemaal dat ik ongeveer anderhalf jaar geleden naar mijn vader ben verhuisd omdat het met mijn moeder allemaal niet meer zo lekker ging. Ik heb in de tijd dat ik bij mijn moeder woonde, ontzettend veel problemen gehad met mezelf. Eetprobleem, heel erg depressief, straatvrees, kreeg hyperventilatie om de domste dingen, ontzettend agressief, blowde me helemaal kapot etc etc. Gewoon allemaal te erg.

Toen ben ik dus naar mijn vader gegaan en knapte ik weer een beetje op. Het zag er toen naaruit dat ik bij hem kon blijven wonen totdat ik oud genoeg was om wat voor mezelf te zoeken. Helaas is dat een beetje anders gelopen en nou word ik weer gedwongen om naar mijn moeder te gaan. En ik heb altijd gezegd tegen mensne, dat wanneer ik terug zou gaan met me moeder, dat het dan weer fout zou gaan met me. Iedereen weet ervan, op school, me mentor, maatschappelijk werk, de psycholoog.

Allemaal beweerden ze tot 2 weken terug dat het het beste zou zijn als ik weer naar me moeder terug zou gaan, ondanks dat ze weten dat ik dat niet wil omdat ik bang ben dat al die problemen terug komen.

En nu woon ik dan weer bij me moeder en het lijkt erop dat ik nog gelijk begin te krijgen ook. We doen niks anders als schreeuwen tegen elkaar, en dan ga ik maar weer naar boven toe. Ik kan gewoon niet tegen ruzie, ik wil geen ruzie. Ik wil niet dat ze tegen me schreeuwt. Ik merk ook dat ik weer ontzettend slecht slaap en veel minder eet als bij me pa, gewoon omdat ik mezelf niet kan dwingen om te eten.

Het lijkt er dus op dat ik dus weer achteruit ga en dat wil ik gewoon echt nooit meer. Ik ben weer snel geprikkeld, ik raak helemaal in paniek als der iets fout gaat...dat kan gewoon niet goed zijn

En nou kan ik niks meer..ik moet verplicht naar me moeder, omdat ik anders in een doos op straat kan gaan leven. Op dit moment is me moeder weg, na een flinke ruzie. En ik zit hier weer te janken achter de pc waarom mij dit nu weer moet gebeuren.

Ik keek er opzich best positief tegenaan over het feit dat ik weer naar me moeder terug zou gaan. Maar het begint weer op een ware hel te lijken. Eerst me vader, nou weer me moeder. Ik weet gewoon niet meer wat ik wou doen.

Wou het gewoon even kwijt.