Al een paar maanden ontbreekt het mij aan levenslust. Ik voel me echt vaak down de laatste tijd, vooral 's ochtends en 's avonds. Het boeit me allemaal nog maar vrij weinig, voor mijn studie doe ik amper iets en met vrienden en familie zoek ik bijna geen contact meer, ook al wil ik het, het lukt me gewoon niet meer. In plaats daarvan heb ik echt veel ruzie opeens. Daardor moet ik opeens mijn studie zelf gaan betalen van mijn ouders. Het opstaan gaat echt vreselijk, dan voel ik me heel leeg en doelloos. Heb dus echt bijna alleen maar een pest humeur. Het enige waar ik me nog een beetje aan vasthield was een sollicitatie die ik had lopen en een leuk meisje, maar in beide dingen ben ik weer vreselijk teleurgesteld. Dan nog mijn ex, die het erg leuk vind om samen met haar vriend mij belachelijk te maken en op mijn hart te staan. Dit is echt geen normaal dipje, ook al is er geen echte erge aanleiding toe En 's avonds ga ik weer naar bed met het idee: morgen weer een dag

Het lijkt wel of ik rondjes aan het lopen ben, alle dagen lijken gewoon op elkaar. ik heb me nog nooit zo kut gevoeld als deze periode. Niemand weet eigenlijk dat ik me zo voel, ik verberg mezelf achter een masker, maar ik zou best wel iemand kunnen gebruiken die een arm om mij heen zou slaan en zegt : kom op , ofzo