de liefde-illusie

Oorspronkelijk geplaatst door Twin Spark
Wanneer is het correct te spreken van liefde? Er is enerzijds het verschil met verliefdheid dat dan later tot liefde zal leiden. Nu is verliefdheid nog min of meer vaag duidelijk. Het probleem is dat verliefdheid grotendeels gebaseerd is op verkeerde gedachten over de andere persoon, illusies, en ook een beetje op het niet-alleen-willen-zijn van de eigen persoon. Later leer je de ander wel beter kennen en groeit de liefde zelf, maar het fundamentele van de liefde is dus gebaseerd op iets verkeerds, een illusie zelfs.
Bovendien zou liefde het volmaakte moeten zijn waarbij de ander aanvaard wordt zoals hij/zij is, maar hoe kan het dan dat deze liefde overgaat? Een persoon liefhebben is toch geen actie die ten einde loopt.

De oplossing van dit hele probleem is te denken dat liefde slechts een illusie is die bij een persoon optreedt wanneer het hem goed uitkomt. Het eigenbelang-principe primeert hier ook.

Om correct te reageren op deze theorie zou je eerste de betekenis van "correctte liefde" moeten ontleden.

Als een manntjes schaap en vrouwtjes schaap met elkaar gaan neuken, is er in hun vorm ook al sprake van liefde.

bij mensen gaat het wat verder, we maken er zelfs speciale dagen voor en zeiken wat meer, maar wat is concreet het geachte beeld van liefde ?

ik denk dat het ook niet altijd zo is dat een verlieftheid liefde wordt, maar dat een verleiftheid wordt omgezet in het maatschappelijk geaccepteerde beeld onder de noemer liefde wordt.

Dat zie je ook wel aan het aantal rel;aties wat in een keer afloopt of het grote aantal getrouwde mannen dat heroine junkjes neukt.

Als je echt van je vrouw houdt dan doe je dat toch niet ?
maar hiermee loop ik vooruit op het beeld van concreet houden van, die is nog niet gedefineerd.

dus misschien dat twee met elkaar leveden in het ronte neukende egostrelende mensen wel heel erg veel van elkaar houden, ookal voeldoen ze niet aan het algemeen geaccepteerde beeld