één stap dichterbij.(het vervolg van het verhaal over opa)

Oorspronkelijk geplaatst door BlackTurtle
nee helemaal niet, zo denk ik er namelijk ook over, ik had zelfs gewild dat het sneller was gegaan dmv aktieve euthenasie ik ben er namelijk achter gekomen dat het dan een dag had gescheeld, een lange lange dag. Maar zo is het niet geweest.

het is ook een reden dat ik er niet meer heen ben gegaan, ik vocht tegen het idee om het zelf te doen, klinkt vreemd maar, als je iemand zo ziet liggen en je weet dat er nooit verbetering in zal komen, dan ga je alleen maar denken dat het dan ook wel nu afgelopen mag zijn en als er dan besloten word om de ziekte in zijn lichaam te laten woekeren, dan doet mij dat vreselijk veel pijn, om iemand zo te zien, langzaam van binnenuit opgevreten door een infectie, dan is het enige wat ik wil daar een eind aan maken.

daarom ben ik donderdagochtend voor het laatste geweest, ik heb afscheid genomen en het is goed zo.

Het klinkt in mijn oren niet raar. Als iemand lijdt, zeker iemand waarvan je houdt, wil je die gene helpen. En soms is dat denk ik de enige manier. Hoe hard het ook is. Mensenlichamen sleiten vroeg of laat op... Helaas gebeurt het soms ook op deze harde manier.