Zelf gescgreven Gedichten

het leven en de tijd dat me voor gaat
en ik er als mijn plicht achter aan moet
bedenkende dat er ooit een einde aan komt

daar ben ik dan lig ik dan
de laatste gil van mijn moeder dringt tot me door
huilende geluiden van verlaat ons niet

mijn lichaam begint langzaam koud te voelen
de stemmen trekken langzaam terug
met pijn verlaat ik mijn lijf

in de duisternis waar ik me Eenzaam voel hoor ik een stem
kom en volg de weg terug
Even sta ik still en kijk naar mijn beeld van leven het lichaam

terug bedenkende van alles wat ik samen met het lijf had mee gemaakt
in een kompleet ander wereld
dan zie ik mijn moeder huilend naast mijn lijf zitten
still ga ik naast haar staan en probeer haar te zeggen
huil niet moeder huil niet
want zoals ieder hier moet nemen neem ook ik de weg van verlaten en verdriet verlos me van de pijn en laat me gaan
want dan neem ik de weg terug