Ik herken je verhaal wel een beetje. Sinds dat ik bij mijn moeder ging wonen omdat mijn ouders gingen scheiden, ging het helemaal fout tusssen ons en ik ben dan ook regelmatig een tijdje van huis geweest. Meestal ging ik naar een vriendin toe. Haar ouders waren in mijn ogen gewoon perfect, ze bemoeiden zich niet met mij, maar ze konden tenminste op een normale manier dingen tegen me zeggen als ze dachten dat ik de foute kant op ging. Mijn moeder kon dat gewoon niet, die moest dat bij me duidelijk maken door heel hard schreeuwen en schoppen en slaan..
En wat hierboven al wordt gezegd, weglopen lost uiteindelijk nog niks op. 3 Jaar lang ging het zo, zowat elke maand liep ik wel een keertje weg ofzo..omdat ik het gewoon allemaal niet meer trok. Uiteindelijk kwamen mijn moeder en ik op het punt dat we helemaal niet meer tegen elkaar praatten, elkaar om allerlei redenen sloegen enzow...Zij is bezorgd om mij, al geeft ze dat niet toe. Maar ik vind dat ze TE bezorgd om me is..
Ik heb het iets makkelijker dan jou, ik ben bij me vader gaan wonen. Jij kan dat niet omdat je ouders niet gescheiden zijn. Ik zou echt niet weten wat je moest doen nu..ik weet het echt niet. Maar dit ga je ook niet lang volhouden..
|
22 March 2002, 18:25
Home
Liefde
Fun
Huiswerk
Forum
Muziek
Hybrid Modus
