Slowchat nummer 19!

Beste Elies(<-- Naam van het meisje),

Pietewup stond op het dak.
Hij keek naar iets waardoor zijn hart brak.
Het was een hele grote microfoon.
De Sintewup vond het heel gewoon.
“Een leuk cadeau voor een leuke meid,” had hij gezegd.
Maar het was niet eerlijk, volgens deze knecht.

“Mij geeft hij nooit zoiets,” piekerde deze piet.
“Waarom voor haar wel en voor mij niet?
Nooit deed ik iets niet wat hij mij vroeg.
Nee hoor, ik deed nooit genoeg.
Nooit genoeg om iets te krijgen.
Die kinderen krijgen alles, terwijl ze zwijgen.
Ja, schreeuwen moest ik maar al te vaak.
Het lijkt misschien niet zo, maar het is een hele taak. “

“Dus waarom, waarom, waarom?
Ben ik nou gewoon zo stom?
Ik snap het niet, ik zie het niet.”
Ja, het leven was moeilijk voor deze piet.

Maar daar kwam de Sintewup, op zijn paard in draf.
Piet was versteld over wat de goede man hem gaf.
“Ik zag je heus wel piekeren, mijn piet.
Maar nee, ik vergeet jou heus niet.
Je hebt altijd goed voor mij gezorgd.
En ik zag het: jij was bezorgd.
Bezorgd dat ik jou zal vergeten.
Maar dat zal nooit zo zijn, dat moet je weten.”

Ook jou, Elies, zal de Sint niet voorbij lopen.
En nu is dit verhaal afgelopen.