Wanneer wordt iemand aandacht geven stalken?

Beste mensen,

Een paar maanden geleden is er een meisje in mijn hoofd gekomen. Ze is er sindsdien geen uur uit geweest. Ik weet niet precies wat haar gevoelens voor mij zijn, ze vindt me op zich wel een aardig jong volgens mij, maar meer ook niet.

Nu probeer ik haar zo nu en dan een attentie te bezorgen, zo heb ik een bosje rozen bij haar deur gelegd en een keer een gedichtje geschreven en aan haar gegeven in de pauze. Één van mijn beste vrienden, die bij haar in de klas zit, beschuldigt me er nu van haar te stalken.

Ik zie dit zelf niet als stalken, maar ik ken haar gevoelens niet, en weet niet of ze zich door mij gekwetst of geïntimideerd voelt. Ik schijn nogal wereldvreemd met kromme normen en waarden, maar met de beste wil van de wereld kan ik hier niets kwaads in ontdekken. Of kan het zijn dat ik onbewust iets doe dat als stalken ervaren kan worden?

Bij stalken dacht ik meer aan ongewenste intimiteiten of iemand ongewenst volgen. Waar ik het lef niet eens voor heb, ik begin al te stotteren als ik haar wat dan ook probeer te vertellen. Al met al geloof ik niet dat het me lukt om een duidelijke scheidslijn te trekken tussen aandacht geven en stalken. Kan iemand me hier misschien mee helpen?

Bij voorbaat dank voor eventuele reacties,
DeWoutje

[Bobba]

Fix email adres of telefoon nummer, en vraag het of ze het vervelend vind ja of nee

Ik zat in bijna precies zo'n zelfde situatie. Ik werd niet beschuldigt van stalken maar volgens mij vatte ze dat wel zo op. Hoe is dat afgelopen?

TWEE AFWIJZINGEN!!!
En ze wilde ook geen verder contact meer met mij.



Als een klasgenoot van haar beweert dat je haar zit te stalken, dan zal zij daar vast wel iets over hebben gezegd. Dit betekend dat je waarschijnlijk kansloos bent, en wat je ook doet, ze zal je niet gaan leuk vinden. Als je een persoon bijvoorbeeld bloemen stuurt naar een persoon die geen verkering/relatie met je wilt zal die persoon dat niet waarderen.

Maar ik kan natuurlijk fout zitten. Met mij was het helaas niet zo goed afgelopen.

Dat ik seksueel gezien kansloos was wist ik al, maar nadat ik haar mijn gevoelens had bekend heeft zij gezegd dat ze me op zich wel lief leek, maar dat ze me niet als “vriendje”, maar als “normale” vriend zag. Ook dat ze het dapper vond dat ik zo voor mijn gevoelens uitkwam.

Het kan natuurlijk heel goed zijn dat ze dat puur en alleen heeft gezegd om me niet te kwetsen, maar ze glimlacht wel altijd heel lief - althans, dat is wat ik zie. Het enige wat ik probeer te bereiken - zo voelt het in ieder geval, het kan zijn dat er stiekem meer achter schuilt - is dat zij zich zo prettig mogelijk voelt. En ík weet niet zeker hoe ik dat het beste kan bewerkstelligen.

PS. Nonextinghero, sterkte met die afwijzingen.

Daar ben ik al doorheen hoor
Nou ja, voor het grootste gedeelte dan. Af en toe denk ik nog wel aan haar, maar goed, 'k ben niet van plan er nog iets mee te doen. Ik heb waarschijnlijk wel wat grote fouten gemaakt. 1. Ik had niet zo snel moeten zeggen dat ik haar leuk vond. 2. Ik had het nooit al zo snel een 2e keer moeten zeggen -_-... Was nog nooit verliefd geweest, had dus geen flauw idee hoe ik ermee moest omgaan (met 21 jaar ben ik een 'beetje' laat, wat dat betreft). Kende ook verder niemand die me hulp kon bieden. Nu wel, maar is al te laat

Je lijkt het al wat beter te hebben gedaan dan mij. Als je in ieder geval maar niet uitgebreid gaat zeggen dat je haar leuk vindt. Voorlopig tenminste niet.

nou DeWoutje, ik vind het nogal onschuldig wat je doet. Don't worry to much, echte stalkers doen echt hele andere dingen...

@ Ginger

Ja, dat dacht ik dus ook, daarom vond ik het zo vreemd dat ik er geklaag over ontving. Misschien is voor haar überhaupt het gevoel dat er iemand constant aan haar denkt een stalkervaring. Ik weet het niet...