tis nooit goed he...

hebbie ene overspannen moeder die verrekt van de pin in de rug (weten ni waarom) en een pa met een gebroken rug. loop je je poten uit je lijf, doe je alles (ondanks dat je zelf al je pezen in je poot heb ontstoken en dus ni zo goed ken lopen)en dan is het nog niet goed.

lopen ze je nog af te kraken, en is alles wat je voor ze doet fout:

voorbeeltje:

me pa, zn hele romp zit nu in hetgips. zn telefoon gaat en die ligt naast (een vrij lage ) bank nu moest ie van de andere kant van de kamer daraheen om de telefoon te pakken. ik was boven. hoor ik ineens ene knal en kijhard ahhhhhh me pa gevallen. dus ik snel naar beneden en help um voor zover dat kan (me pa weegt 115 maar met dat gips...you dont want to know) recht overeind. word ie me boos!!!! en je hoort tog dat de telefoon gfaat waarom zit je dan ook boven je wete dat we ziek zijn

het is werkelijk waar nooit goed want zo gaat het dus al vanaf dat hij thuis is


ik ben blij dat ie were thuis is maar ik wete niet of ik dit zo lang vol ga houden want over me moeder wil ikn iet eens meer beginnen...