Verwondingen aan mijzelf

Het is een hele tekst maar dit is wat wij hier bedoelen denk ik. Lees het aub even. Het komt van www.wegwijs.org

Eigenlijk is de Steungroep Zelfbeschadiging opgericht omdat de hulpverlening tot nu toe niet zo erg raad weet met zelfbeschadiging. Heel lang is de strategie 'negeren' geweest. Het kwam erop neer dat zelfbeschadiging niet behandeld werden en deze cliënten dus in de kou stonden. Deze reacties van de hulpverlening zorgden er voor dat de cliënt in een vicieuze cirkel terechtkwam. De Steungroep Zelfbeschadiging wil dit doorbreken en mensen de aandacht en het begrip geven die ze nodig hebben.

Zelfbeschadiging is een moeilijk onderwerp. Voor de omgeving is het vaak shockerend om te zien wat iemand zichzelf aandoet. In principe is het tegennatuurlijk. Mensen proberen in het algemeen beschadiging te voorkomen. Er moet dus wel iets heel ernstigs aan de hand zijn, wil iemand hiertoe overgaan. Hierbij is het van belang te benadrukken dat zelfbeschadiging altijd een uiting is van ernstig psychisch en emotioneel lijden. Hulpverleners hebben niet altijd aandacht voor de pijn achter de lichamelijke pijn.

Voor iemand die zichzelf niet beschadigt, is het ook moeilijk te vatten. Het is dan ook een hele eenzame en verdrietige manier van overleven. Lotgenotencontact kan iets van die eenzaamheid wegnemen. Het is moeilijk om aan een ander uit te leggen wat je voelt en meemaakt. Voor een therapeut schaam je je misschien, of je wilt aan het verwachtingspatroon van de therapeut voldoen. Bij lotgenotencontact speelt dit allemaal niet. Je kunt jezelf zijn en vrijuit praten, zonder bang te hoeven zijn voor negatieve labeling en veroordeling. Je begrijpt elkaar vanuit gedeelde ervaringen.

Als medewerkers van de Steungroep Zelfbeschadiging hebben wij niet de illusie dat wij mensen kunnen genezen. We vervangen niet de reguliere hulpverlening. Wél denken we dat we iets voor zelfbeschadigers kunnen betekenen. Lotgenotencontact / contact met een ervaringsdeskundige heeft zijn waarde in de hulpverlening allang bewezen:
Lotgenotencontact is waardevol gebleken op verschillende vlakken:

1. Kennis
· meer kennis over zelfbeschadigen en de mogelijke oorzaken;
· meer kennis over mogelijke behandelingen en therapieën;
· meer kennis over hulpmogelijkheden bij de problemen die
indirect uit de zelfbeschadiging voortvloeien (schaamte,
relaties, werk, e.d.).

2. Emotioneel
· minder negatieve gevoelens, bijv. onzekerheid en
eenzaamheid;
· meer positieve gevoelens, bijv. gevoel van eigenwaarde en
zelfvertrouwen.

3. Gedrag
· leren om op andere wijze om te gaan met zelfbeschadiging en
de gevolgen ervan;
· actiever aanpakken van de eigen problemen en toename van
zelfzorg;
· uit het isolement komen.

4. Sociaal
· meer steun krijgen;
· meer vrienden en sociale contacten krijgen;

5. Gezondheidszorg
· bewuster kiezen uit en omgaan met
behandelingsmogelijkheden;
· minder zorgconsumptie;
· beter leren onderhandelen met de hulpverleners;
· leren de juiste hulpbronnen te gebruiken op de juiste
momenten;
· verwijzingen naar andere, 'betere' hulpverleners.

6. Maatschappelijk
· meer maatschappelijke participatie;
· beter opkomen voor de eigen rechten.


Er zijn dingen die je als ervaringsdeskundige beter kunt bieden dan als hulpverlener. Bijv.:

· invoelingsvermogen vanuit de eigen ervaring; je kunt het
alleen écht begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt;
· erkenning en herkenning bieden: mijn probleem bestaat echt
en ik ben niet de enige (niet meer alleen);
· echtheid en geloofwaardigheid;
· praktische tips geven m.b.t. aanpak van problemen;
· een meer gelijkwaardige relatie dan in de hulpverlening;
· (emotioneel) laagdrempelige zorg;
· kunnen vertellen wat je zelf hebt gedaan en gevoeld bij
bepaalde problemen;
· veiligheid onder lotgenoten.

Uit onderzoek is gebleken dat (in tegenstelling tot therapie) lotgenotencontact mensen niet afhankelijk of verslavend maakt. Er treedt op een bepaald moment een soort verzadigingspunt op, waarna men zich meer gaat openstellen voor de 'normale' maatschappij. Zelfstandigheid en onafhankelijkheid nemen juist toe.
In het algemeen zijn er positieve effecten. De negatieve effecten waar hulpverleners vaak bang voor zijn, treden niet of nauwelijks op.

Effecten van lotgenotencontact die wel optreden:
· beter zelfinzicht
· relativeren (d.m.v. humor)
· toenemen zelfrespect en zelfvertrouwen (door
wederkerigheid)
· leren onderhandelen met hulpverleners
· elkaar helpen je staande te houden in de maatschappij

Inmiddels is de Steungroep Zelfbeschadiging begonnen voorlichting te geven aan de hulpverlening en probeert de positie van cliënten te verbeteren. Vooral bij de huisartsen en EHBO-ers is dit hard nodig. De negatieve behandeling die cliënten hier vaak ontvangen, houden de vicieuze cirkel van zelfbeschadiging in stand. Wij willen eraan werken de communicatie tussen arts en cliënt te verbeteren.

Bedankt voor het lezen!!