ik zit r ff doorheen...

Dat weet ik ook wel, en natuurlijk kan ik op de steun van mijn vrienden rekenen.

ik heb al veel gedaan hoor, sta ingeschreven bij 2 woningstichtingen, op kamernet en zoek dagelijks naar een goede baan.

Ik ben alleen van mening dat een tijdelijk baantje geen basis is waarvan ik straks mijn huur kan betalen en mn moeder vind dat ik het wel aan moet nemen omdat ik er dan geld bij heb.

Ik wil gewoon financiele zekerheid..en weet heel goed dat als ik bij de pakken neer ga zitten ik ook niet verder kom.
Vandaar dat ik al in ieder geval per februari een kamer heb, en waarschijnlijk al een begin januari,van de anderen heb ik geen reactie.

Het is dus niet zo dat ik alleen zit te huilen en niks onderneem, ik ben wel degelijk bezig..

Wat de relatie tussen mij en mn moeder betreft,ze zegt altijd wat haar dwars zit en dan is het wat haar betreft afgedaan. Ik voel me echter gekwetst door haar opmerkingen maar kom daar heus wel overheen.

En misschien is het ook wel beter als ik op kamers ga voordat ik de relatie helemaal verpest tussen mij en mn moeder, bij mn vader is dat ook al zo en wil niet ook mijn moeder kwijtraken...