Waarom ben ik ik?

Originally posted by Foetsy
en door zelf te denken niet?

Nee, dat is slechts een onderdeel van het geheel. Descartes zei "Cogito ergo sum" oftewel "Ik denk dus ik ben" maar dat was te wijten aan de beperkte visie die hij had.

Als we gaan kijken naar de atomen leer van Democritus dan zien we dat hij dacht dat alles was opgebouwd uit hele kleine deeltjes. Nou ja, we weten dat dat waar is, maar daarmee hebben we nog niet de "ziel" verklaard of het bewustzijn of de vrije wil (mocht die bestaan). Democritus vroeg zich af wat er met de "ziel" zou gebeuren als we dood zouden gaan. Hij dacht dat de "ziel-atoompjes" dan alle kanten op zouden vliegen en zich vervolgens op een andere manier manifesteerden, bijv. door in iemand anders op te gaan.

Democritus was dus net als Socrates, Plato en Aristoteles die geloofde aan het feit dat er een fysieke wereld is en een deel van ons dat niet fysiek was. Oftewel een geest, of "God" zo je wilt. Zij beweerden dus dat iedereen God was.

Enfin, waarom ik ook daadwerkelijk ik is. Ik is degene die God is. Ik is degene die alles is en niets is.

De scheiding tussen de fysieke en de geestelijke wereld bepaalt dat ik ik is en niet dat ik jij ben. Fysiek zijn we allemaal hetzelfde, maar uiteindelijk komt het door onze "vrije wil".

Uiteindelijk is het een kwestie van of je gelooft aan de empirsche wetenschappen of niet. Zie jij met je ogen of zie jij met je verstand? Dat is de grote vraag...