Jeetje

[WishfulDreaming]

Originally posted by annomeisje
Je haalt nu precies het verschil er nu uit tussen onze manier van denken. Jij ziet de dood als iets wat je moet ontlopen, verachten, en bang voor moet zijn. Precies zoals het er vanaf je geboorte erin is gestampt en je kan je haast niet voorstellen dat mensen er anders tegen aan kijken.
De dood is voor mij iets wat bij het leven hoort, een gerechtvaardig iets, waar je niet bang voor hoeft te zijn. Iets waar je niet om rouwt of treurt, eerder iets wat je eert. Tranen zal ik niet laten om een dode, ik zal eerder blij zijn voor de persoon in kwestie. En natuurlijk zal ik hem/ haar missen, maar met de wetenschap dat ik die gene weer terug zal zien als ik sterf. En natuurlijk heeft het leven leuke dingen, het leven eer ik immers ook, alleen dan met de gedachte dat het leven zo weer over is, de dood blijft. En neem maar van mij aan dat ik vaak lol heb, met me vriendin, met vrienden, heus, ik ben geen dodepier die nooit lacht.

En waarom ik niet verander? Waarschijnelijk ben ik daar te arrogant voor. En want ik voor ben dat mensen denken zonder emotisch en emotisch tonen zonder denken, ik vind dat een mens dat moet schijden, en dat heb ik al gedaan, daarom verander ik niet.

LoL, ik denk dat je hier wel tegen de verkeerde persoon bezig bent. Hoe durf jij tegen mij te zeggen dat ik de dood zie als iets wat je moet ontlopen. Ik heb mijn grootmoeder letterlijk zien sterven. Een heel jaar lang heeft ze pijn gehad, en elke dag werd het slechter en slechter. De laatste weken waren gewoon verschrikkelijk, dan nog over haar laatste uren te spreken... Hoe kan jij nu zo'n woorden in je mond nemen. Jij zegt dat ze nx over jou mogen zeggen omdat ze nx afweten van jou erfelijke aandoeningen, wel jij weet ook helemaal nx van mijn leven, wat ik al meegemaakt heb, en wat ik al gezien heb...

De dood hoort eenmaal bij het leven. Da's iets wat je moet aanvaarden. Ik zoek dan ook verder neonatologie te gaan studeren. Da's verpleegkunde op een afdeling bij kindjes die bijvoorbeeld te vroeg geboren zijn, of problemen hebben met ademen, eten, ... Er valt daar ook voor dat daar kindjes sterven. Als je zoiets niet aan kan, kan je beter in mijn ogen ook niet zo'n richting gaan volgen. Dus wie ben jij om zo over mij te oordelen?

Het geen wat ik je zei draaide ook helemaal niet om de dood. Het draaid om de vechtlust van iemand om te blijven leven.

Je laatste stelling waarom je niet wil veranderen slaat verder ook op niets denk ik. Je zegt dat je emoties en gevoelens gescheiden moet houden van het denken. Dat heet objectief denken. Je niet laten leiden door je gevoelens of emoties. In mijn ogen is dat ook nx negatief als je dat kan. Maar soms moet je wel eens even naar jezelf kunnen luisteren, gewoon nog maar uit respect voor jezelf. Dus die dingen staan gewoon los van elkaar, waarom jij geen hulp zoekt, en wil veranderen, en je manier van denken.