dood van een familie lid

14 November 2003, 14:36

ik kwam net 10 min geleden thuis van school en me moeder verteld me dat me oom is overleden (54) door een hart stilstand. opzich was dit wel te verspellen want een groot deel van me familie heeft een veel te hoog cholesterol gehalt en vernauwde bloedvaten.

maar het vreemde is... ik kan er geen vat op krijgen. ik ben niet verdrietig. bij me vorige 4 familie leden die ik heb verloren (de laatste was 5 jaar geleden) ervaarde ik hele andere gevoelens. ik was echt overstuur...... maar nu niet. dat daar zit ik het meeste mee. ik snap het niet.

kan iemand anders zichzelf hiermee Identificeren??

Setragasj · 14 November 2003, 14:42

gecondoleerd ten eerste.

misschien dat je minder verdrietig bent, omdat je niet zo een grote band had met je oom?

14 November 2003, 14:43

Citaat:

Originally posted by Instructio4
gecondoleerd ten eerste.

misschien dat je minder verdrietig bent, omdat je niet zo een grote band had met je oom?

tnx

het was niet een me lievenings oom. maar wel een iemand die ik goed kende. ging vaak bij em op bezoek. met me andere overige familie leden die dood gingen had ik een hechtere band

15 November 2003, 16:36

dat had ik met mijn oma. ik kwam er heel vaak maar kennen deed ik haar achteraf eignelijk helemala niet, en op de dag zelf was het almaal heel kut enz (vooral omdat het onverwachts was) aar 3 dagen later d8 ik er al nie tmeer aan...
mss ligt het zoals er al gezegt werd aan de band die je met hem had...

The6thgate · 15 November 2003, 17:05

mijn oom is 2 jaar terug aan longkanker overleden toen ie 57 was. eerlijk gezegd deed het met mijn gevoelens ook niet zo heel veel

kwam denk ik vooral doordat ik hem maar een paar keer per jaar zag aangezien ie in groningen woont en toch niet zo'n sterke band had met m verder.

16 November 2003, 19:25

Ik krijg eigenlijk nu pas door dat mn vader echt niet meer terug komt, in het begin was ik ook heel weinig echt verdrietig.. is half jaar geleje nu

16 November 2003, 22:02

Citaat:

Originally posted by Helenaa
Ik krijg eigenlijk nu pas door dat mn vader echt niet meer terug komt, in het begin was ik ook heel weinig echt verdrietig.. is half jaar geleje nu

Dat heeft echt met afstand te maken. Een vader staat zó dichtbij je dat je amper kan bevatten dat zo iemand wegvalt..

18 November 2003, 10:25

ik heb nog maar 1 sterfgeval in men familie geweten (men bomma)
maar ik ken men familie niet echt
en niemand mij echt
dus het deed me niet echt verdriet
het deed me wel pijn dat men neef (zowa den enigste van men familie waar ik echt met over1 kom) er zo kapot van was

18 November 2003, 17:01

Mijn oma ligt heeel slecht.
Elke morgen als ik opsta ben ik bang dat ze er niet meer is
Ze heeft kanker en dat is helemaal uitgezaaid.

Het ene moment gaat het heel goed en dan stort ze zomaar in.
Ik word er heel erg verdrietig van , ik woon al vanaf me 4e met haar en me moeder en me broer in 1 huis , en ik weet niet wat ik zal doen als ze er niet meer is. Ik dnek er wel veel over na , en ik weet dat het beter voor haar ( en ook voor ons , want dat ''wachten'' zuigt ) is , maar het zal toch moeilijk zijn.

De enige dood die ik tot nu toe van dichtbij heb meegemaakt is die van me opa, ik was toen vrij jong dus ik besefte het niet zo.

16 January 2004, 16:31

hoe vaker je iemand kwijtraakt hoe meer je eraan gewend raakt , ik weet nog dat ik 8 was en mijn oma stierf , dat vond ik erg , maar later werd een kennis neergestoken , daarna zag ik voor mijn eigen ogen mijn beste vriend doodgaan , en vorig jaar mijn tante, j ehoeft dus heus niet bang te zijn dat je gevoelloos bent ofzo , alleen als je iets gewend bent , vang je het beter op , ik denk dat jij het heel goed opgevat heb en je hoeft je echt geen schuldgevoel aan te denken ofzo omdat het je niet zo sterk aangrijpt, je moet het voordeel ervan inzien , en iemand verliezen die je dierbaar is is nooit leuk

16 January 2004, 20:25

Heb ik ook al gehad ja, ofwel omdat ik niet veel contact had met dat familielid, ofwel omdat ik er erg close mee was, dat ik het niet kon bevatten dat ze er niet meer was.
En verder inderdaad, het klinkt hard, maar het went; als er al familieleden zijn gestorven die je graag had, vind je het minder erg bij de volgende.

17 January 2004, 11:09

Mijn oma bij wie ik al 14 jaar in huis woon is maandag overleden.
HOe ik ermee omga ? Ik weet het nog niet . Ik leef meer in een soort roes , alles is vaag nu ze niet meer in huis is. Ik kan het nog geen plekje geven , ik raak soms in paniek.

het heeft gewoon tijd nodig.

anouk · 18 January 2004, 17:29

Gecondoleert,
Denk dat jullie het allebei nog moeten bevatten en dat je dan pas kan beginnen met verwerken... Ofzo
Veel sterkte iig!

CharmedOne · 18 January 2004, 17:35

aarsch en JEANUS, beide gecondoleert..

Mijn tante is ook vernacht overleden

Heb het er wel heel moeilijk mee, omdat het zo onverwachts is gebeurt...
Ik voel me ook zwaar schuldig nu, omdat ik niet meer met haar sprak enzo, ik had zo'n 5 jaar niet meer met haar gesproken en in oktober sprak ik heel ff met haar... Ik vind het zo erg dat ik geen afscheid van haar heb kunnen nemen. Ik ga ook zo snel mogelijk naar me vaderland zodat ik toch afscheid van haar kan nemen...

Sanne · 18 January 2004, 21:07

Gecondoleert,
Mijn oma ging dood toen ik 7 was ofzo, dus daar weet ik vrij weinig meer van.
Sterkte!

18 January 2004, 21:53

men bompa is gestorven voor ik besef had dat hij men bompa was
en voor de rest voor men bomma niet echt overstuur geweest
ken het eigenlijk men familie ook niet echt
ma kan wel voorstellen dat het hard is als het ook iemand dierbaar was
terugkomende op uw nonkel
misschien is het wel gewenning?
een soort aanvaarding van de dood

23 January 2004, 21:00

Heb persoonlijk nog nooit een familielid goed gekent die dood is gegaan.. maar het zou wel heel erg moeten zijn.. ik bedoel.. familie is tog iets speciaals, je bent er wel bloedverwant mee...

veel sterkte allebei

Saarah · 23 January 2004, 23:23

M'n enige familie-lid dat al gestorven is, is een oom van m'n vader, maar omdat het onze buurman was kende ik hem ook redelijk goed... Dat vond ik wel erg, omdat ik hem toch goed kende. Dat is zo'n 3 jaar geleden.

M'n oma heeft ook kanker, maar ze heeft nu geen uitzaaiingen, ik hoop natuurlijk dat dat zo blijft... Ze weet het nog niet zo heel lang, in het begin was het wel heel moeilijk, want ik ken haar héél goed, slaap er zo'n 6x per 2 weken, niet alleen in de weekends, ik eet er geregeld, dus het zou héél moeilijk zijn moest zij sterven...
Nu gaat het al wat beter, tenslotte zijn er op het moment geen uitzaaiingen, maar ja, je kan nooit weten of de kanker terugkomt... Hopen natuurlijk van niet

14 November 2003, 14:36	#1
aarsch Guest Berichten: n/a	dood van een familie lid ik kwam net 10 min geleden thuis van school en me moeder verteld me dat me oom is overleden (54) door een hart stilstand. opzich was dit wel te verspellen want een groot deel van me familie heeft een veel te hoog cholesterol gehalt en vernauwde bloedvaten. maar het vreemde is... ik kan er geen vat op krijgen. ik ben niet verdrietig. bij me vorige 4 familie leden die ik heb verloren (de laatste was 5 jaar geleden) ervaarde ik hele andere gevoelens. ik was echt overstuur...... maar nu niet. dat daar zit ik het meeste mee. ik snap het niet. kan iemand anders zichzelf hiermee Identificeren??

14 November 2003, 14:42	#2
Setragasj mycodenameis:edman Geregistreerd op: 22 July 2003 Berichten: 7.207	gecondoleerd gecondoleerd ten eerste. misschien dat je minder verdrietig bent, omdat je niet zo een grote band had met je oom? __________________ Handtekening die je kunt laten weergeven onder iedere reactie.

18 January 2004, 17:29	#13
anouk Loves Anouk Geregistreerd op: 16 June 2001 Berichten: 653	Gecondoleert, Denk dat jullie het allebei nog moeten bevatten en dat je dan pas kan beginnen met verwerken... Ofzo Veel sterkte iig! __________________ Nookie: "Did you ever live a day like the next day would never come, blood's dripping on the floor. But who cares, who needs you anyway?"

18 January 2004, 21:07	#15
Sanne Whooohooo Geregistreerd op: 17 December 2003 Locatie: Tilburg Berichten: 7.664	Gecondoleert, Mijn oma ging dood toen ik 7 was ofzo, dus daar weet ik vrij weinig meer van. Sterkte! __________________ Well they said it changes when the sun goes down Around here

23 January 2004, 23:23	#18
Saarah Girls JustWannaHave Fun Geregistreerd op: 17 August 2003 Locatie: Heist O/D Berg Berichten: 2.764	M'n enige familie-lid dat al gestorven is, is een oom van m'n vader, maar omdat het onze buurman was kende ik hem ook redelijk goed... Dat vond ik wel erg, omdat ik hem toch goed kende. Dat is zo'n 3 jaar geleden. M'n oma heeft ook kanker, maar ze heeft nu geen uitzaaiingen, ik hoop natuurlijk dat dat zo blijft... Ze weet het nog niet zo heel lang, in het begin was het wel heel moeilijk, want ik ken haar héél goed, slaap er zo'n 6x per 2 weken, niet alleen in de weekends, ik eet er geregeld, dus het zou héél moeilijk zijn moest zij sterven... Nu gaat het al wat beter, tenslotte zijn er op het moment geen uitzaaiingen, maar ja, je kan nooit weten of de kanker terugkomt... Hopen natuurlijk van niet __________________ You're pulling me close, I just say no... I say I don't like it, but you know I'm a liar... 'Cause when we kiss, oooh, fire!

15 November 2003, 16:36	#4
silverchair Guest Berichten: n/a	dat had ik met mijn oma. ik kwam er heel vaak maar kennen deed ik haar achteraf eignelijk helemala niet, en op de dag zelf was het almaal heel kut enz (vooral omdat het onverwachts was) aar 3 dagen later d8 ik er al nie tmeer aan... mss ligt het zoals er al gezegt werd aan de band die je met hem had...

15 November 2003, 17:05	#5
The6thgate Lid Geregistreerd op: 23 April 2002 Berichten: 11.029	mijn oom is 2 jaar terug aan longkanker overleden toen ie 57 was. eerlijk gezegd deed het met mijn gevoelens ook niet zo heel veel kwam denk ik vooral doordat ik hem maar een paar keer per jaar zag aangezien ie in groningen woont en toch niet zo'n sterke band had met m verder.

16 November 2003, 19:25	#6
Helenaa Guest Berichten: n/a	Ik krijg eigenlijk nu pas door dat mn vader echt niet meer terug komt, in het begin was ik ook heel weinig echt verdrietig.. is half jaar geleje nu

18 November 2003, 10:25	#8
BlackMystery Guest Berichten: n/a	ik heb nog maar 1 sterfgeval in men familie geweten (men bomma) maar ik ken men familie niet echt en niemand mij echt dus het deed me niet echt verdriet het deed me wel pijn dat men neef (zowa den enigste van men familie waar ik echt met over1 kom) er zo kapot van was

18 November 2003, 17:01	#9
JEANUS Guest Berichten: n/a	Mijn oma ligt heeel slecht. Elke morgen als ik opsta ben ik bang dat ze er niet meer is Ze heeft kanker en dat is helemaal uitgezaaid. Het ene moment gaat het heel goed en dan stort ze zomaar in. Ik word er heel erg verdrietig van , ik woon al vanaf me 4e met haar en me moeder en me broer in 1 huis , en ik weet niet wat ik zal doen als ze er niet meer is. Ik dnek er wel veel over na , en ik weet dat het beter voor haar ( en ook voor ons , want dat ''wachten'' zuigt ) is , maar het zal toch moeilijk zijn. De enige dood die ik tot nu toe van dichtbij heb meegemaakt is die van me opa, ik was toen vrij jong dus ik besefte het niet zo.

16 January 2004, 16:31	#10
LieVe-Loki Guest Berichten: n/a	hoe vaker je iemand kwijtraakt hoe meer je eraan gewend raakt , ik weet nog dat ik 8 was en mijn oma stierf , dat vond ik erg , maar later werd een kennis neergestoken , daarna zag ik voor mijn eigen ogen mijn beste vriend doodgaan , en vorig jaar mijn tante, j ehoeft dus heus niet bang te zijn dat je gevoelloos bent ofzo , alleen als je iets gewend bent , vang je het beter op , ik denk dat jij het heel goed opgevat heb en je hoeft je echt geen schuldgevoel aan te denken ofzo omdat het je niet zo sterk aangrijpt, je moet het voordeel ervan inzien , en iemand verliezen die je dierbaar is is nooit leuk

16 January 2004, 20:25	#11
Babysmurfie Guest Berichten: n/a	Heb ik ook al gehad ja, ofwel omdat ik niet veel contact had met dat familielid, ofwel omdat ik er erg close mee was, dat ik het niet kon bevatten dat ze er niet meer was. En verder inderdaad, het klinkt hard, maar het went; als er al familieleden zijn gestorven die je graag had, vind je het minder erg bij de volgende.

17 January 2004, 11:09	#12
JEANUS Guest Berichten: n/a	Mijn oma bij wie ik al 14 jaar in huis woon is maandag overleden. HOe ik ermee omga ? Ik weet het nog niet . Ik leef meer in een soort roes , alles is vaag nu ze niet meer in huis is. Ik kan het nog geen plekje geven , ik raak soms in paniek. het heeft gewoon tijd nodig.

18 January 2004, 17:35	#14
CharmedOne Lid Geregistreerd op: 2 July 2003 Locatie: Rotterdam Berichten: 8.304	aarsch en JEANUS, beide gecondoleert.. Mijn tante is ook vernacht overleden Heb het er wel heel moeilijk mee, omdat het zo onverwachts is gebeurt... Ik voel me ook zwaar schuldig nu, omdat ik niet meer met haar sprak enzo, ik had zo'n 5 jaar niet meer met haar gesproken en in oktober sprak ik heel ff met haar... Ik vind het zo erg dat ik geen afscheid van haar heb kunnen nemen. Ik ga ook zo snel mogelijk naar me vaderland zodat ik toch afscheid van haar kan nemen...

18 January 2004, 21:53	#16
BlackMystery Guest Berichten: n/a	men bompa is gestorven voor ik besef had dat hij men bompa was en voor de rest voor men bomma niet echt overstuur geweest ken het eigenlijk men familie ook niet echt ma kan wel voorstellen dat het hard is als het ook iemand dierbaar was terugkomende op uw nonkel misschien is het wel gewenning? een soort aanvaarding van de dood

23 January 2004, 21:00	#17
Mozzel Guest Berichten: n/a	Heb persoonlijk nog nooit een familielid goed gekent die dood is gegaan.. maar het zou wel heel erg moeten zijn.. ik bedoel.. familie is tog iets speciaals, je bent er wel bloedverwant mee... veel sterkte allebei