hoor je thuis in de psychiatrie?

Originally posted by anouk
Nee, het geeft me juist wel een goed gevoel dat ik ze kan geven wat ik mis (luisterend betrouwbaar iemand) en dat k ze mischien ook nog wel help ook. Ik wil toch niet echt meer vertellen, heel af en toe bij sommige mensen de behoefte, maar vertel meestal niks. Meeste mensen werkt t ook niet zo, ik vraag hoe t gaat, dan hele verhalen. Maar ze vragen nooit terug, en ja ach, als ze t niet intereseert moeten ze t ook niet vragen wat mij betreft.
Maar kan die verhalen weer redelijk goed van me af zetten, dus heb er niet echt last van...

dan heb jij een gave die ik niet direct beschik
mij lukt het niet echt om het van me af te zetten
ik ben al wel minder gevoelig geworden voor die dingen
maar van me afzetten
hoe zet je het van je af dat je hoort dat een vriend/in door haar vader is verkracht?
hoe zet je van je af dat je weet dat een vriend/in van je zichzelf van kant wil maken?
gewoon worden misschien wel
maar van me af zetten?