mijn opa

Hey iedereen,

bedankt voor de reacties! Gister zouden mijn grootouders 50 jaar getrouwd zijn, dat was wel moeilijk hoor.
Toen ik naar het kerkhof ging vond ik het ook heel moeilijk, een maand ervoor hadden mijn opa en ik samen gelachen en plannen gemaakt, en nu moest ik hem op een kerhof bezoeken

Vooral kleine dingen overvallen mij soms: gesprek over de olympische spelen waar hij zeker naar gekeken zou hebben,...

Ik had dinsdag mijn eerste volleybaltraining, het zal het eerste seizoen zijn zonder mijn opa op de tribune. Daar wordt ik wel erg verdrietig van.

Soms zie ik hem ook gewoon, het blijkt wel altijd iemand te zijn die op mijn opa lijkt hoor maar het is een vreemd gevoel. Klinkt raar ik weet het, maar ik kan het ook niet helpen hé.

Weet je, de meeste mensen denken dat ik er nu al overheen moet zijn en vinden het vervelend als ik er over praat.

Ik denk dat het nog wel even duurt voor ik er overheen ben.

Ik heb het er ook zo moeilijk mee dat mijn oma nu alleen is, ze is nog heel goed hoor dus ze kan zelfstandig zijn, maar ze moet het wel allemaal alleen doen hé. Ik probeer zoveel mogelijk op bezoek te gaan maar ik kan er niet de hele tijd zijn hé. Ze woont niet ver dus das wel goed.

Bedankt iedereen voor het begrip!