Probleem met egoïstische niet-luisterende moeder

Kleine dingen doe ik al. M'n kamer ruim ik ongeveer eens in de week op, en de afwas doe ik ongeveer 2 maal per week (uit mezelf dus). Verder stofzuig ik ook nog wel eens en het meeste zware til- en verplaatswerk doe ik dus ook.

Dat is dus al wat, maar niet echt genoeg. Kleren strijken en ophangen ben ik een kluns in, en wassen doe ik héél af en toe. Eigenlijk alleen m'n eigen kleren, wanneer ik het doe. Ik weet natuurlijk wel dat ik het mezelf moet aanleren, maar met wat hulp zal het veel sneller gaan. En dat biedt ze me dus niet.

Begeleidend wonen lijkt me eigenlijk helemaal niks. Ik kan momenteel niet op mezelf wonen. Ik ben al helemaal geen kei in het zoeken van werk, en momenteel heb ik ook geen inkomen. Het deed nogal lang voordat ik een nieuwe identiteits kaart kreeg nadat ik m'n paspoort was kwijtgeraakt, dus het kan een nog maand of 2 duren voordat ik een studietoelage krijg.

Ik kom hoogstwaarschijnlijk niet eens in aanmerking voor begeleidend wonen. Daar zullen ze mij veel te bijdehand voor vinden.

Okay... ik heb nogal weinig vertrouwen wat dat betreft. Mensen helpen mij niet zo vaak omdat ze denken dat ik het toch wel alleen aankan. Het is niet zo dat ik het niet goed doe... De resultaten vallen altijd tegen, of ik er nou ontzettend weinig of veel van verwacht, het maakt niet zo veel uit. Zelfs als ik iets negatiefs verwacht is het resultaat zelfs nog erger

Dus als ik zo'n groot risico zou nemen als binnenkort op mezelf gaan, dan sta ik waarschijnlijk binnen een jaar op straat.

Als ik over een jaar of 2 op de hbo zit dan zal ik waarschijnlijk op kamers gaan. Tegen die tijd hoop ik zelfstandig genoeg te kunnen zijn om op kamers te gaan.

Ik zal waarschijnlijk gewoon wat meer in huis moeten doen